Γράφει η Κική Σταματόγιαννη
Η κακοσχεδιασμένη φράση με έντονα γράμματα πάνω σε ένα φθαρμένο σημειωματάριο θα μπορούσε να είναι το μότο όχι μόνο ενός ανθρώπου που βασανίζεται από ψυχικό πόνο. Αλλά το μότο κάθε ανθρώπου, που ζει στο περιθώριο μιας κοινωνίας φτιαγμένης για «κανονικούς». Κάθε ανθρώπου που πεθαίνει χωρίς να αφήσει ίχνη πάνω στη γη ή στις ζωές των άλλων.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Τζόκερ», Τοντ Φίλιπς, σκύβει με τρυφερότητα και ευαισθησία πάνω στο θέμα του και φτιάχνει μια σκοτεινή ιστορία για τους «μη κανονικούς». Και αυτό θα αρκούσε για να μας γοητεύσει. Όταν μάλιστα ο ρόλος ενός ψυχικώς πάσχοντα, κακοποιημένου σωματικά, λεκτικά και ψυχολογικά, ενός ευάλωτου ανθρώπου που δεν χωράει πουθενά μέσα στο αμερικάνικο όνειρο έρχεται να κουμπώσει στο λιπόσαρκο σώμα του Χοακίν Φίνιξ και να σκαλώσει στο -έτοιμο να θρυμματιστεί σε χίλια κομμάτια- βλέμμα του, ξέρουμε πλέον ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ταινία που θα συζητηθεί όσο λίγες. Και όχι τυχαία.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.