Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Human Rights: The Rights of Refugees

Take action for human rights. This course will teach you about the human rights of refugees and empower you to defend them.


About this course


Across the world, barriers are growing. Every day people fleeing war and persecution find the door slammed in their face.
Refugees have human rights. What are these rights? Who is responsible for upholding and protecting them? How can we hold them to account?
This short course will enable you to find the answers and empower yourself to defend and promote the rights of refugees and discover how you can be part of the solution.
Learn from the experts, campaigners and activists at Amnesty International how to identify human rights violations and to claim, defend and promote the human rights of refugees.
You will be challenged to think critically and interact with participants. Together you will learn how to empower yourselves to create change.
This is Amnesty International's second human rights MOOC. Be prepared for active learning, connecting with course participants from across the world and to become part of a global community campaigning for the rights of refugees to be upheld everywhere.
The course is also available in French and Spanish.

What you'll learn

  • How to explain and defend the human rights of refugees
  • The role of governments in preventing human rights violations against refugees
  • How to challenge misconceptions, prejudices and discriminatory attitudes and behaviours towards refugees and asylum seekers
  • How to take action to protect the rights of people in need of international protection

 

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Η συνήθεια καμιά φορά γίνεται δυνατότερη από την ίδια την ζωή***


Της Κατερίνας Παπαστεργίου

Μεταξωτό, διακριτικό, με χρώματα απαλά και χαρούμενα. Εκεί έπεσε το βλέμμα. Στο μαντήλι. Έτρεξε προς το μέρος της ένας μπόμπιρας κάνοντάς της μια σφιχτή αγκαλιά, δίνοντας της ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και πίσω για παιχνίδι. Κόσμος πολύς, φωνές, γέλια, τσιρίγματα, φασαρία. Η ζωή παρούσα να ξυπνά και τους πιο αδιάφορους. Εμείς στο παγκάκι για ώρα, συζήτηση τέτοια που κάνουν μόνο οι μεγάλοι. Τα μάτια της γεμάτα και σπινθηροβόλα και ένα χαμόγελο πλατύ, αληθινό. Το μαντήλι της να γυαλίζει στον ήλιο, εκείνη ευγενική και ακομπλεξάριστη να απαντά στις ερωτήσεις των αδιάκριτων. Σιώπησα. Την άκουγα να μιλάει και δεν ήθελα να την διακόψω ούτε ένα λεπτό. Όσο πολύχρωμο ήταν το κεφάλι της τόσο ήταν και η ψυχή της.

"Όλοι εκεί θα πάμε μωρέ, τι είμαστε; Τίποτα δεν είμαστε", πετάχτηκε ο διπλανός της. Και θύμωσα με εμένα, με εκείνον, με όλους τόσο πολύ που η ματαιοδοξία λέρωσε την ελπίδα, που το γκρίζο χρώμα της φράσης του θάμπωσε τα χρώματα του μαντηλιού που φορούσε στο κεφάλι της.....Συνειδητοποίησα πως η λέξη παραίτηση είναι πρώτη στη ζωή μας, είναι εύκολο να μεμψιμοιρείς και να μιζεριάζεις για το τίποτα. Για το τίποτα! Να αφήνεις την κάθε μέρα που περνάει χαμένη, να μην την θυμάσαι αύριο και το αύριο να είναι ίδιο με το χθες. Και να μη την ρουφάς, να μη ζεις έντονα την πιο μικρή και αδιάφορη στιγμή, ίσως να είναι κουτή για σένα να είναι όμως, η πιο πολύτιμη για τον άλλον. Να εκφραστείς, να πεις όλα τα ανείπωτα που μας πνίξαν, να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να σηκωθείς. Ξανά και ξανά. Από την αρχή. Γιατί αξίζει αυτή η αγκαλιά και αυτό το φιλί να το διεκδικείς και να το κερδίζεις με το σπαθί σου κάθε μέρα. Για αυτά να ζήσεις χίλιες ζωές.

Η συνήθεια καμιά φορά γίνεται δυνατότερη από την ίδια την ζωή. Το «στην υγεία μας», χάνει το νόημα του σε σκέψεις σκοτεινές, σε ψευτοδιλήμματα, σε προβλήματα που δεν είναι προβλήματα, σε μίση και κακίες που τα νιώθουν οι ψυχές που έχουν παραιτηθεί. Αυτό το μαντήλι με πόνεσε. Έδειξε όμως, πως ο πιο δυνατός αγωνιστής παλεύει αξιοπρεπώς, σιωπηλά, ακούραστα, μπροστά σου, δίπλα σου, μέσα σου και δεν επιτρέπει σε κανέναν να του λερώσει το όμορφο μαντήλι του.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Ζώντας σε μια οικο-κοινότητα


Την Τρίτη, 18/10 στις 21.00, σας περιμένουμε στο σπίτι της ΑΡΣΙΣ να συζητήσουμε με έναν από τους δημιουργούς της οικοκοινότητας Jahnishausen στην Ανατολική Γερμανία και συγκεκριμένα στην πόλη Riesa. Ο κύριος Jurgen Hauer θα μας μιλήσει για την οικοκοινότητα που ζει, ποιες δυσκολίες συνάντησαν στο ξεκίνημα της το 2002 και πως μεταμόρφωσαν τελικά μια αγροτική περιοχή σε χώρο πολιτισμού, κέντρο οικολογίας και αλληλεγγύης.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Συμμετοχή στο 4ο Σεμινάριο στο Βουνό-2016

Το «Σεμινάριο στο Βουνό», σύμφωνα και με την απόφαση της ολομέλειας μας, θα πραγματοποιηθεί φέτος, το διάστημα 21-22-23 Οκτωβρίου, στο καταφύγιο του Κτενίου, που βρίσκεται μόλις 20 λεπτά δρόμο από την Κοζάνη.
Το συγκεκριμένο καταφύγιο εκτός της ομορφιάς του χώρου, αλλά και του ευρύτερου τοπίου, της κοντινής του απόστασης, επιλέχθηκε από την ολομέλεια, καθώς ο Σύλλογος που το διαχειρίζεται μας το διαθέτει δωρεάν.
Θυμίζουμε στις/στους «νεότερες/ους» πως το σεμινάριο στο βουνό ξεκίνησε σαν μια ανάγκη καλύτερης γνωριμίας, δεσίματος και σύσφιξης των σχέσεων μας, ειδικά τώρα που έχουμε γίνει τόσες/οι πολλές/οι.
Το τριήμερο περιλαμβάνει βιωματική εκπαίδευση γύρω από τα θέματα που διαπραγματευόμαστε στην ΑΡΣΙΣ Κοζάνης, εξορμήσεις στα γύρω μονοπάτια και φυσικά χαβαλέ, φαί, παρέα και μπύρες, στις εκτός σεμιναρίου ώρες!!!
(η συμμετοχή στις εκπαιδευτικές διαδικασίες του τριημέρου είναι υποχρεωτική)

Για το φετινό σεμινάριο δεν υπάρχει ουσιαστικό κόστος, καθώς το μόνο που θα πρέπει να καλύψουμε οικονομικά είναι οι προμήθειες για τα φαγητά που θα μαγειρέψουμε εκεί. Από τις προηγούμενες εμπειρίες, αυτό το κόστος μαζί με τα φαγητά, τα κρέατα για ένα ψήσιμο, τα ξύλα για τη θέρμανση μας, τα ποτά μας και ότι άλλο μπορεί να προκύψει, δεν θα ξεπεράσει τα 10 ευρώ το άτομο, για όλο το τριήμερο!!!

Όσοι επιθυμούν να πάρουν μέρος στο σεμινάριο θα πρέπει να στείλουν, στο infokoz@arsis.gr, την επισυναπτόμενη φόρμα μέχρι μέχρι την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου.

Στις 19 Οκτωβρίου και για όσους δηλώσουν συμμετοχή, θα ακολουθήσουν νεότερες οδηγίες συντονισμού της μετακίνησης και της διαμονής μας.

Για περισσότερες πληροφορίες και ότι άλλο χρειαστείτε στη διάθεση σας.

Θα περάσουμε τέλεια!!!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Κυριακάτικο Καφενείο: με τους Ν.Πογιατζή, Σ.Μπαλατσούκα και Ε.Πακαπούκα


επανήλθαμε...
με περισσότερο κέφι!!!
με περισσότερες όμορφες μουσικές!!!
με περισσότερους μεζέδες!!!
με μια αυλή και ένα σχολείο στον κάτω όροφο που μπορούν να παίζουν και να περνάνε όμορφα και τα παιδιά σας, για όσο θα περνάτε καλά εσείς στον επάνω όροφο!!!

ποδαρικό στο καφενείο μας κάνουν οι μουσικοί:
Νίκος Πογιατζής (μπουζούκι, τζουράς)
Σπύρος Μπαλατσούκας (κιθάρα)
Ελένη Πακαπούκα (φωνή)

τα Κυριακάτικα Καφενεία αποτελούν ανοιχτούς χώρους αλληλεγγύης, όπου διασκεδάζουμε, κουβεντιάζουμε, ακούμε ωραίες μουσικές και προαιρετικά στηρίζουμε οικονομικά τη λειτουργία του χώρου.

σας περιμένουμε!!!

Ντάριο Φο: Μήνυμα προς αγανακτισμένους

Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; Θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…» Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας… Να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις… κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί… σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία. Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός… τα λουλούδια που ανθίζουν… ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη… και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σαν γέρος, πεταμένος σαν στημένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους…”
Πηγή: http://www.inred.gr/dario-fo-minima-pros-aganaktismenous/

Ευχαριστούμε τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας

Η ΑΡΣΙΣ Κοζάνης θα ήθελε να εκφράσει τις θερμές της ευχαριστίες στις/στους μαθήτριες/μαθητές, τους γονείς τους, αλλά και τις/τους εκπαιδευτικούς του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας για τη διάθεση μεγάλης ποσότητας τροφίμων, ειδών καθαριότητας και ρούχων, που συγκεντρώθηκαν από τη συναυλία αλληλεγγύης του Σχολείου. 
Οι κινήσεις αυτές που πραγματοποιούνται από παιδιά, για παιδιά είναι ιδιαίτερα συγκινητικές για εμάς, στηρίζουν την πεποίθηση μας για μια κοινωνία αλληλεγγύης και μας δίνουν το κουράγιο να συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Οι ανάγκες σε είδη πρώτης ανάγκης είναι μεγάλες και οφείλουμε να βρισκόμαστε συνεχώς σε εγρήγορση. Όποιες/όποιοι επιθυμούν να στηρίξουν με αυτό τον τρόπο τις δράσεις μας ή να ενημερωθούν περαιτέρω, μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 2461049799, στο e-mail: infokoz@arsis.gr, στο δικτυακό χώρο arsiskozanis.blogspot.gr, στη σελίδα facebook.com/Arsis.Kozanis ή να επισκέπτονται την ΑΡΣΙΣ Κοζάνης στην οδό Αγίου Χριστοφόρου 6. 

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Ολομέλεια Οκτωβρίου


Την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου, στις 8.00 το βράδυ, στο χώρο μας,
θα πραγματοποιηθεί η ολομέλεια Οκτωβρίου, των εθελοντών και των μελών της ΑΡΣΙΣ Κοζάνης!!!
Τα μέχρι τώρα θέματα της ολομέλειας:
1.Οικονομικός απολογισμός προηγούμενου μήνα
2.Αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του Ελεύθερου Σχολείου
3.Οριστηκοποίηση ημερομηνίας και χώρου του σεμιναρίου στο βουνό
4.Πορεία υλοποίησης της δράσης «ψωμί σε αναμονή»
5.Προγραμματισμός επόμενων κυριακάτικων καφενείων
6.Παρουσίαση της νέας δράσης του Σχολείου Ενηλίκων για την βελτίωση των δεξιοτήτων χρήσης της αγγλικής γλώσσας
7.Ενημέρωση από τη συμμετοχή μελών μας σε σεμινάρια στο εξωτερικό
8.Αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνικής τράπεζας ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης
9.Ελλείψεις από τις ομάδες
10.Προτάσεις
Και όποια άλλα θέματα θέλετε να προτείνετε μέχρι τη συνάντηση ή να τα φέρετε μαζί σας εκείνη την ημέρα.

Να είστε εκεί!!!

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 13ου Δημοτικού για την παράδοση σχολικών ειδών

Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 13ου Δημοτικού Σχολείου, για την ανταπόκριση στο κάλεσμα μας για συγκέντρωση σχολικών ειδών...ήταν μια πραγματικά εντυπωσιακή και συγκινητική κίνηση!!!

Υπάρχουν και αυτοί οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων...κόντρα στις εποχές και στους καιρούς!!!

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Τα ΜΜΕ θα πρέπει να σέβονται την εικόνα και την προσωπικότητα των προσφύγων μαθητών

Δήλωση του Βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με αφορμή το ξεκίνημα λειτουργίας νέων εκπαιδευτικών δομών για παιδιά που μετακινούνται από τρίτες χώρες.

Αθήνα, 8.10.2016
Η έναρξη λειτουργίας των Δομών Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων είναι μια σημαντική στιγμή, στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλλονται από την ελληνική πολιτεία για να μπορέσουν όλα τα παιδιά που μετακινούνται στη χώρα μας, με τις οικογένειές τους ή χωρίς αυτές, και διαμένουν σε κέντρα φιλοξενίας, να ασκήσουν το διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα τους στην εκπαίδευση, για όσο χρόνο βρίσκονται στη χώρα μας, ακόμη και αν δεν διαθέτουν σταθερή κατοικία.
Ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο της αποστολής του ως Συνήγορος του Παιδιού, εφιστά την προσοχή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επιθυμούν να καλύψουν αυτό το γεγονός και ζητά να αποφύγουν την αποτύπωση των προσώπων των παιδιών αυτών που εντάσσονται πλέον στο ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης. 

Οι Pink Floyd ανακοίνωσαν ότι επανενώνονται ως ένδειξη συμπαράστασης στην Παλαιστίνη

Waters, Gilmour και Mason ξανά μαζί για ευγενή σκοπό

Ένα μεγάλο και συμβολικό reunion κάνει μετά από καιρό το θρυλικό συγκρότημα, Pink Floyd, οι οποίοι με αφορμή τα περιστατικά βιας προς γυναίκες ακτιβίστριες στη Γάζα, ανακοίνωσαν ότι “Οι Pink Floyd επανενώνονται και στέκονται δίπλα τους”. Όπως αναρτήθηκε στη σελίδα του συγκροτήματος στο facebook:

"Pink Floyd reunites to stand with the Women of the Gaza Freedom Flotilla"
David Gilmour, Nick Mason and Roger Waters stand united in support of the Women of the Gaza Freedom Flotilla, and deplore their illegal arrest and detention in international waters by the Israeli Defense Force.

Οι Pink Floyd επανενώνονται για να συμπαρασταθούν στις Γυναίκες του Στολίσκου Ελευθερίας της Γάζας. Ο David Gilmour, ο Νick Mason και ο Roger Waters υποστηρίζουν ενωμένοι της γυναίκες του Στολίσκου Ελευθερίας της γάζας και καταγγέλλουν την παράνομη σύλληψη και κράτησή τους σε διεθνή ύδατα από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Ευχαριστούμε την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας για τη διάθεση «Τετραδίων του Μαθητή»

Η ΑΡΣΙΣ Κοζάνης θα ήθελε να εκφράσει τις θερμές της ευχαριστίες στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας για τη διάθεση σημαντικής ποσότητας «Τετραδίων του Μαθητή» του Εθνικού Τυπογραφείου, για τις ανάγκες των μαθητριών/τών του Ελεύθερου Σχολείου, αλλά και των παιδιών οι οικογένειες των οποίων αδυνατούν να στηρίξουν τη σχολική τους φοίτηση.
Η κίνηση αυτή, της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, έρχεται να προστεθεί σε μια ευρύτερη δράση συγκέντρωσης σχολικών ειδών, που υλοποιήσαμε ολόκληρο το Σεπτέμβριο, με μεγάλη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, μέσω της οποίας δόθηκαν, μέχρι σήμερα, σχολικά είδη σε 95 παιδιά. 
Το «Τετράδιο του Μαθητή» αποτελεί μια καινοτόμα πρωτοβουλία του Εθνικού Τυπογραφείου που αξιοποίησε το χαρτί που είχε περισσέψει, ως υπόλοιπο εργασιών και παρέμενε στις αποθήκες του.
Οι ανάγκες σε σχολικά είδη παραμένουν ολόκληρη τη σχολική χρονιά και οφείλουμε να βρισκόμαστε σε εγρήγορση. Όποιες/όποιοι επιθυμούν να στηρίξουν τη συγκεκριμένη δράση ή να ενημερωθούν περαιτέρω γι’ αυτήν, μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 2461049799, στο e-mail: infokoz@arsis.gr, στο δικτυακό χώρο arsiskozanis.blogspot.gr, στη σελίδα facebook.com/Arsis.Kozanis ή να επισκέπτονται την ΑΡΣΙΣ Κοζάνης στην οδό Αγίου Χριστοφόρου 6. 

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Μοιράστηκαν σχολικά είδη σε 95 παιδιά

Στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, μοιράστηκαν, χάρη και στη δική σας συμμετοχή, σχολικά είδη σε 95 παιδιά της πόλης!!!
Ανάγκη για σχολικά είδη υπάρχει όλο το χρόνο... ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!!!

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Τελικά ποιοί βιάζουν;

της Άννας Σιγαλού

Μετά την δημοσίευση της είδησης του βιασμού φοιτήτριας στο ΑΠΘ είδαμε τα -αναμενόμενα είναι η αλήθεια- άθλια κείμενα και σχόλια σε διάφορα sites τύπου «πρώτο θέμα», «newsbeast» κ.α.. Είδαμε επίσης δήθεν προβοκατόρικα σχόλια, ότι οι αριστερές δεν μιλάμε γι’ αυτόν τον βιασμό επειδή τον διέπραξαν μετανάστες και θέλουμε να τους προστατέψουμε.
Δεν θέλουμε να προστατέψουμε κανέναν βιαστή και θέλουμε δικαίωση για κάθε θύμα. Ο τρόπος που τίθεται όμως το θέμα είναι τρομερά προβληματικός.
Κανονικά, άμα ως κοινωνία συζητάγαμε σοβαρά, ο παράγοντας «εθνικότητα» θα ήταν αδιάφορος. Θα ξέραμε ότι βιασμούς διαπράττουν τόσο Έλληνες όσο και ξένοι και ότι, επίσης, βιάζονται εξίσου οι Ελληνίδες και οι ξένες. Όταν μιλάμε για έναν βιασμό, πρέπει να μιλάμε με τους όρους «βιαστής», «θύμα βιασμού» και τίποτα παραπάνω, γιατί το παραπάνω είναι εσκεμμένα αποπροσανατολιστικό.
Πρέπει οπωσδήποτε να δικαιωθεί η φοιτήτρια του ΑΠΘ και να καταδικαστούν οι βιαστές. Όμως αυτό που βλέπουμε στα social media εδώ και λίγες μέρες δεν είναι καταγγελία των βιαστών, είναι ξενοφοβία. Γιατί τι μας νοιάζει αν οι βιαστές είναι πρόσφυγες ή μετανάστες, αν είχαν περάσει από hot spot; Και Έλληνες να ‘ταν, δεν θα έπαυαν να είναι βιαστές. Και το χειρότερο είναι ότι, για να δικαιολογήσουν κάποιοι τον ρατσισμό τους, εκμεταλλεύονται τον βιασμό μιας κοπέλας.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Ρούνι Συγγνώμη...

Της Κατερίνας Παπαστεργίου

Αργά το απόγευμα λίγο μετά την δύση, άνοιξα την βαριά καγκελόπορτα με την ίδια λαχτάρα, όπως κάθε Σεπτέμβριο στην ίδια αυλή. Πέντε χρόνια εκεί, πέντε Σεπτέμβρηδες που ακόμα δεν κατάλαβα πως πέρασαν στο ελεύθερο σχολείο. Ο φετινός ήταν ξεχωριστός. Η μυρωδιά της μπογιάς έντονη, χαρακτηριστική, αυτή που μαρτυρά κάτι καινούργιο. Τα θρανία έξω, μια μικρή ανακαίνιση, μια γλυκιά αναστάτωση που είχε τη μυρωδιά λεβάντας. Κόσμος πολύς, φασαριόζικος, είχε να ιδωθεί μήνες. Έστρεψα το κεφάλι μου στα αριστερά γιατί ένιωσα κάτι να με καρφώνει, κάτι να με ακολουθεί, κάτι βαρύ και ανεξήγητο. Εκεί σε εκείνο το θρανίο έξω στην αυλή, καθόταν δυο ζευγάρια μάτια. Ολοστρόγγυλα, γυαλιστερά, ακουμπισμένα σε δυο αγκώνες, να κοιτούν. Να κοιτούν μέσα στα μάτια.

Τι συγκλονιστικό βλέμμα; Όσο ζω δε θα το ξεχάσω...

Έσκυψα να του μιλήσω, θα διαβάζουμε μαζί φέτος; Και του χάιδεψα τα μαλλιά. Θα μάθουμε ανάγνωση και γραφή; Θα παίξουμε, θα ζωγραφίσουμε, θα πηγαίνουμε εκδρομές και θέατρο και χαμογέλασα, όπως κάνεις αυτόματα όταν συναντάς μια παιδική φατσούλα. Χαμογέλασε και εκείνο. Δεν είπε λέξη, κοιτούσε επίμονα και χαμογέλασε δειλά. Ακούγεται μια φωνή από το μπούγιο που φωνάζει αυτός είναι ο Ρούνι, ο καινούργιος μαθητής μας. Δε μιλάει ελληνικά. Είναι από τη Συρία. Δε χρειαζόταν συστάσεις, είχαν προλάβει τα βλέμματα να συστηθούν και να πούνε πολλά και τίποτα. Το χαμόγελο ήταν απάντηση σε ένα χαμόγελο γεμάτο τρυφερότητα και αγάπη, τόση όση αξίζει σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Και πάγωσα στο βλέμμα, σε αυτά τα ματάκια που ήδη είχαν προλάβει να δουν όλη την αγριότητα, τη βία, τον θάνατο, την σκληρότητα των μεγάλων που λασπώνει και λερώνει ξεδιάντροπα άσπρες πουπουλένιες ψυχές. Τι έχουν δει θεέ μου αυτά τα μάτια; Είναι εδώ ή ταξιδεύουν ακόμα; Νιώθουν; Ακούν; Ένα βλέμμα χωρίς βλέμμα. Κενό ή γεμάτο; Σίγουρα τα βλέμματα απέναντι του είναι γεμάτα τύψεις, ενοχές, ντροπή. Γεμάτα με όλες τις συγγνώμες του κόσμου. Με τι κουράγιο γελούν αυτά τα μάτια; Με ποια δύναμη;

Σηκώθηκε να φύγει με την συνοδεία των γονιών του, τον κρατούσε από το χέρι ο πατέρας του. Συνέχιζα να του μιλάω και να του χαμογελάω στηριζόμενη στα γόνατα για να βλέπω τα μάτια να καθρεφτίζουν τα δικά μου, συνέχισα και ας μην καταλάβαινε μου έφτανε που χαμογελούσε. Του φίλησα το χεράκι και τον χαιρέτησα κουνώντας το χέρι.
Γύρισε την πλάτη, ένα τσίμπημα στα σωθικά, ένα σπάσιμο, ένα παράξενο κάτι.....

Και μια φωνή δυνατή να φωνάζει «Συγγνώμη».

Πώς να μάθεις όμως, ορθογραφία στα ανορθόγραφα μυαλά και στις αδιάβαστες συνειδήσεις;

Συγγνώμη Ρούνι.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, του Τάσου Λειβαδίτη

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος / δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο / Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές/ το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.