Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022

Εισαγγελική παρέμβαση για τους εγκαταλελειμμένους Σύρους του Έβρου που διασώθηκαν


Λίγο πριν λήξει η προθεσμία για να απαντήσει η κυβέρνηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σήμερα στις 5 το απόγευμα, η αστυνομία Ορεστιάδας ενεργοποίησε το μεσημέρι τις δυνάμεις της ΕΜΑΚ που απεγκλώβισαν τους περίπου 30 Σύρους που είχαν μείνει αβοήθητοι σε νησίδα του Εβρου σχεδόν έξι εικοσιτετράωρα, από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Οι Σύροι μεταφέρθηκαν στο Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης του Κυπρίνου και πρόκειται να οδηγηθούν στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης του Φυλακίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Εισαγγελία Ορεστιάδας, κατόπιν και παραγγελίας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, διέταξε προκαταρκτική εξέταση για τυχόν ποινικές ευθύνες των αρχών που εξέθεσαν τη ζωή των ανθρώπων σε κίνδυνο από την πολυήμερη παραμονή τους στη νησίδα.

Η Εισαγγελία είχε δώσει εντολή στην αστυνομία Ορεστιάδας από χτες το πρωί να κάνει επιχείρηση εντοπισμού και διάσωσης, αλλά μέχρι αργά το βράδυ οι αστυνομικοί απαντούσαν αδιάφορα στη δικηγόρο της οργάνωσης HumanRights360 Ευγενία Κουνιάκη ότι «δεν έχει αλλάξει κάτι» και ότι δεν μπορεί να τους εντοπίσει, παρόλο που ήταν γνωστό από μέρες το γεωγραφικό τους στίγμα. Νωρίτερα η αστυνομία ισχυριζόταν ότι τους έψαχνε «με δύο αυτοκίνητα», απάντηση που συνιστά εμφανή εμπαιγμό, καθώς δεν υπάρχει οδική πρόσβαση στη νησίδα μέσα στο ποτάμι.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.


Πέμπτη 10 Μαρτίου 2022

Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.


Απεχθάνομαι την πολιτική των Η.Π.Α, αλλά αγαπώ την αμερικανική μουσική, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο τους. Τι θα ήμασταν χωρίς τη μπλουζ-τζαζ-ροκ-ραπ, χωρίς τον Πίντσον και τον Στίβεν Κινγκ, χωρίς Σκορτσέζε και Ταραντίνο;

Απεχθάνομαι την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά αγαπώ τη βρετανική μουσική, λογοτεχνία, θέατρο. Μπορείς να απαγορεύσεις τον Σαίξπηρ;

Απεχθάνομαι την πολιτική του Ισραήλ, αλλά αγαπώ την εβραϊκή κουλτούρα και διασπορά. Γούντι Άλεν και Φίλιπ Ροθ, Σαγκάλ και Μοντιλιάνι, Άμος Οζ.

Απεχθάνομαι την πολιτική της Γαλλίας, αλλά χρειάζομαι τον Τρυφώ, τον Ντεμπισί, το Μολιέρο και τον Αρθούρο Ρεμπώ.

Απεχθάνομαι την πολιτική της Γερμανίας, πριν τους Ναζί και μετά, αλλά τι θα ήταν η ανθρωπότητα χωρίς Μότσαρτ, Μπετόβεν, Μπαχ, Μπρεχτ και Τόμας Μαν;

Απεχθάνομαι την πολιτική της Ρωσίας, αλλά ποιος μπορεί να γράψει σαν τον Τσέχωφ, τι θα ήταν ο κινηματογράφος χωρίς τον Αϊζενστάιν;

Απεχθάνομαι το κράτος της Τουρκίας και της Κίνας, της Αυστραλίας, της Βραζιλίας, της Ινδίας, του Αφγανιστάν.

Όμως τέχνη δεν κάνουν τα κράτη. Οι άνθρωποι κάνουν τέχνη.

Η τέχνη είναι το αντίθετο του κράτους, αντίθετο του πολέμου, αντίθετο του θανάτου.

Η τέχνη είναι αυτό που μας κάνει όλους αδέλφια, στο κλάμα, στο γέλιο, στην κάθαρση.

Η τέχνη είναι αυτή που μας συνδέει. Ένα τραγούδι, μια ταινία, ένα βιβλίο, ένας πίνακας.

Η τέχνη είναι η ψυχή της ανθρωπότητας
-και δυστυχώς συχνά είναι μόνο ένα ψεύτικο άλλοθι για τα εγκλήματα.

(Ο πίνακας είναι του Darek Grabus)
via Γελωτοποιός

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2022

Οι ζωές των ανάπηρων γυναικών μετράνε


Οι οικονομικές ανισότητες και οι στερεοτυπικές συμπεριφορές στον χώρο της οικογένειας, της εκπαίδευσης και της εργασίας εγκλωβίζουν τις γυναίκες σε ρόλους προδιαγεγραμμένους, τις ωθούν να ανεχτούν και να υποστούν κακοποιητικές συμπεριφορές, πράξεις σωματικής, λεκτικής και ψυχολογικής βίας, που ενδεχομένως πολλές φορές να οδηγούν σε ακραία βία ή και γυναικτοκτονιες. Τα πολιτισμικά και κοινωνικά εμπόδια και οι στρεβλές πεποιθήσεις ότι η ζωή και η υπόσταση της γυναίκας, δεν ανήκουν στην ίδια, αποτρέπουν τις γυναίκες από το να έχουν ισότιμη πρόσβαση και να πετύχουν σε διάφορους τομείς, αφού η διάκριση μεταξύ φύλων είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε διάφορες χώρες και ιδιαιτέρως σε θρησκευόμενες κοινωνίες. Το φαινόμενο αυτό προφανώς δεν έχει ελληνική αποκλειστικότητα, αλλά παγκόσμιες διαστάσεις.
Η γυναίκα με αναπηρία έχει να αντιμετωπίσει όλα τα παραπάνω, μαζί με την αναπηρία της.
Έχει να παλέψει μαζί με τον μισαναπηρισμο και τον έλεγχο στο τι κάνει ή δεν κάνει με το σώμα της, την εμφάνισή της και γενικότερα την υπόσταση και εξέλιξή της, τη μη αναγνώριση της σεξουαλικής της ταυτότητας, το αναπαραγωγικό της δικαίωμα, την ανάπηρη θηλυκότητα ή αρρενωπότητα της.
Πολλές φορές οι ανάπηροι γενικότερα αντιμετωπίζονται ως παιδιά, ουδέτερου φύλου, χωρίς σεξουαλικές ανάγκες, ορμές, προτιμήσεις, ευαισθησίες. Οι ανάπηρες γυναίκες περισσότερο, καθώς το "υγιές δυνατό" αρσενικό δεν πρέπει να επιλέξει "αδύναμο και άρρωστο" θηλυκό για σύντροφο και αναπαραγωγή (το αντίθετο "επιτρέπεται" να συμβαίνει, αλλά ερμηνεύεται πολλές φορές σε λάθος βάση και όχι των πραγματικών λόγων). Αυτό αποτελεί μια προφανώς λανθασμένη αντίληψη βαθιά ριζωμένη στις πατριαρχικές κοινωνίες, όπου εκ των προτέρων θεωρείται ότι μια ανάπηρη γυναίκα δεν μπορεί να ζήσει μια καλή ζωή με αυτοδιάθεση και αυτονομία, με κοινωνική, οικογενειακή, επαγγελματική, συναισθηματική, ερωτική και σεξουαλική ζωή.
Ως ανάπηρη γυναίκα είναι αυτά και άλλα τόσα και τόσα που πρέπει να αντιμετωπίσω καθημερινά, όπως όλες οι γυναίκες.
Ως ανάπηρη γυναίκα γνωρίζω ότι η βλάβη στο σώμα μου και η αναπηρία, που βιώνω εξαιτίας του μη προσβάσιμου δομημένου περιβάλλοντος και των αναχρονιστικών στερεοτυπικών αντιλήψεων, δεν είναι ξεχωριστά πράγματα.
Ως ανάπηρη γυναίκα η σκέψη μου αυτές τις μέρες είναι στις συναναπηρες γυναίκες των εμπόλεμων περιοχών, σ' αυτές που έγιναν πρόσφυγες μέσα σε μια μέρα και σ' αυτές που έμειναν πίσω, γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν ή ακόμη χειρότερα θεωρήθηκαν βάρος.

Γιατί μέρες σαν τη σημερινή δεν είναι ευκαιρία για πανηγυρισμούς και ευχολόγια, αλλά ευκαιρία για ενημέρωση, αφύπνιση, ανατροπή στερεοτύπων, κίνητρο για δράση στον αγώνα της ζωής, στον αγώνα της ισότητας, της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και αυτονομίας και των δύο φύλων.
#disabledwomenlivesmatter
#disabledwomenmatter
#disabledlivesmatter
#internationalwomensday
#womensday

*το κείμενο είναι με έμπνευση από την Κίνηση χειραφέτησης αναπήρων Μηδενική Ανοχή, όπως και η φωτογραφία, από το κείμενο της Προέδρου της Δημοκρατίας, του Αυγούστου Κορτώ και πολλών άλλων ακόμα. Ας πούμε μια μείξη μελέτης, έμπνευσης, ζώσας εμπειρίας και θέσεων του αναπηρικού κινήματος.
Δεν αποτελεί άλλωστε καμία πρωτοτυπία.

της Ζήσιας Παρασκευά