ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Η κράτηση μαθητών στη ΓΑΔΑ, μετά από σύλληψη τους στο Σύνταγμα κατά το συλλαλητήριο της 15ης Οκτωβρίου, μας θορυβεί και ανησυχεί, καθώς εγείρει ζητήματα ηθικά, νομικά και πολιτικά: από το ίδιο το απαράδεκτο γεγονός της κράτησης ανηλίκων μαθητών, στην «ευκολία», με την οποία ανήλικοι προσάγονται και κρατούνται, στη συνθήκη κάτω από την οποία τελούν υπό κράτηση και, φυσικά, στη στάση μας ως επαγγελματίες, πολίτες και κοινωνικό σύνολο με ευθύνη απέναντι στους νέους, καθώς τα δικαιώματα των παιδιών και των νέων παραμερίζονται ως ασήμαντα, μπροστά σε επιφάσεις τάξης και ασφάλειας.  

Το Κέντρο Υποστήριξης Νέων της ΑΡΣΙΣ εργάζεται για την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών και των νέων με δράσεις στο δρόμο, σε κέντρα κράτησης, σε σχολεία και στην κοινότητα, ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας την κοινή γνώμη και εξελίσσοντας τη δουλειά που κάνει η ΑΡΣΙΣ  – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων από το 1992 στα πεδία αυτά.

Σύμφωνα με το άρθρο 287 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας όπως τροποποιήθηκε με τον υπ’αριθμ. νόμο 4620/2019 και αφορά την  προσωρινή κράτηση ανηλίκων, προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί και σε ανήλικο κατηγορούμενο που έχει συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας του, υπό τους όρους του προηγούμενου άρθρου και εφόσον κατηγορείται για πράξη από τις αναφερόμενες στο άρθρο 127 ΠΚ. Το ένταλμα προσωρινής κράτησης πρέπει να περιέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, από την οποία να προκύπτει γιατί τα αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα δεν κρίνονται στη συγκεκριμένη περίπτωση επαρκή, λαμβανομένων κατά περίπτωση υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών τέλεσης της πράξης και της προσωπικότητας του ανηλίκου. Από τη γραμματική ερμηνεία του ανωτέρω άρθρου συνάγεται ρητά ότι δεν προβλέπεται σε καμία περίπτωση η κράτηση ανηλίκου κάτω των δεκαπέντε ετών.

Πέραν τούτου, επισημαίνουμε ότι από τις παρεμβάσεις μας σε κέντρα κράτησης και αστυνομικά τμήματα έχουμε επανειλημμένα παρατηρήσει ότι η κράτηση ανηλίκων γίνεται σε χώρους ακατάλληλους, όπου δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως αυτά ορίζονται στους ελληνικούς νόμους αλλά και στα ευρωπαϊκά κείμενα, τις διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας.

Ειδικά σε μια εποχή που η φωνή των νέων, μαθητών και μαθητριών, είναι κάτι που έχουμε μεγάλη ανάγκη, έτσι ώστε, όπως συμβαίνει από τα βάθη της ιστορίας, να μπορέσουμε να σταθούμε και να προχωρήσουμε μέσα από τις πολυεπίπεδες προκλήσεις που μας περιβάλλουν, το πώς τους αντιμετωπίζουμε είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας και της πολιτισμικής ωριμότητας  που μας χαρακτηρίζει. 

Κέντρο Υποστήριξης Νέων ΑΡΣΙΣ Αθήνας

Το δελτίο τύπου εδώ

Καθολική η απαγόρευση των εκτρώσεων στην Πολωνία

Η Πολωνία ποινικοποιεί τις εκτρώσεις. Όχι, δεν είναι πλάκα. Από χθες, το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας αποφάσισε την απαγόρευσή τους. Πλέον, οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να προβούν σε έκτρωση μόνο σε περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας και σοβαρού κινδύνου για την υγεία τους.

Πρακτικά, μόνο αν μια έγκυος γνωρίζει πως το παιδί που πρόκειται να φέρει στον κόσμο θα είναι ένα άρρωστο παιδί, με ελάχιστες ή μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης μπορεί να κάνει έκτρωση, η οποία να μη θεωρείται αντισυνταγματική. Το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει επίσης τη θέσπιση τερματισμού των εκτρώσεων σε περιπτώσεις ανεπανόρθωτης βλάβης στο έμβρυο.

Τρεις διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Διεθνής Αμνηστία, Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κέντρο για τα Δικαιώματα Αναπαραγωγής) από τις πρώτες πληροφορίες που είχαν για το νομοσχέδιο, είχαν ανακοινώσει την αποστολή ανεξάρτητων παρατηρητών που θα παρακολουθούσαν τις δικαστικές διαδικασίες.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Το τέλος της ατιμωρησίας των εχθρών της Δημοκρατίας

Πριν από κάποια χρόνια δεν ήταν αυτονόητο ότι οι νεοναζί θα λογοδοτήσουν στους θεσμούς του κράτους δικαίου για την έκνομη δράση τους. Η ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής, του μόνου συνταγματικά ενδεδειγμένου τρόπου αντιμετώπισης του εγκληματικού της χαρακτήρα, με την αναγνώρισή της ως εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί ορόσημο για την  ελληνική δημοκρατία και τιμά την ελληνική δικαιοσύνη.

Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων περί μη χορήγησης αναστολής στην ηγετική ομάδα και τους εκτελεστικούς βραχίονες της Χρυσής Αυγής και η φυλάκιση τους σηματοδοτεί το τέλος της ατιμωρησίας των εχθρών του δημοκρατικού πολιτεύματος και  αποτελεί το κεφάλαιο που κλείνει τον κύκλο της ανεύθυνης αμεριμνησίας του κρατικού μηχανισμού.

Το τέλος της δικαστικής διαδικασίας αναγκαστικά ανοίγει το κεφάλαιο της διερεύνησης των σχέσεων της ναζιστικής συμμορίας με θύλακες στα σώματα ασφαλείας και γενικότερα στον κρατικό μηχανισμό. Η δημοκρατία οφείλει να μην επιτρέψει να διαβρωθεί ξανά κανένα τμήμα του κράτους από τους νεοναζί.

Το 2013 η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσε έναν οδικό χάρτη με τίτλο “Τι να κάνουμε με τη Χρυσή Αυγή” στον οποίο καταλήγαμε ότι «παράλληλα με την αποτελεσματική πολιτική και ποινική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, απαιτείται αναίρεση των πολιτικών εκείνων επιλογών που επιφέρουν τον εκφασισμό τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας και δομών του κρατικού μηχανισμού. Και αυτό είναι θέμα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας».

Και σήμερα το συμπέρασμα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

https://www.hlhr.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%bc%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%87%ce%b8%cf%81%cf%8e%ce%bd-%cf%84%ce%b7/?fbclid=IwAR0TQB4q9MZn3ZKDBddkZScCfqufzUbzsZC9B4LpP9Y2fHVoFSc4YMEjtpo

Ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστούμε» στους Συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής

Ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστούμε» στους Συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Όλα τα ονόματα των ανθρώπων που πάλεψαν επί 5μιση χρόνια:

Αντώνης Αντανασιώτης, Άγγελος Βρεττός, Τάκης Ζώτος, Θεόδωρος Θεοδωρόπουλος, Θανάσης Καμπαγιάννης, Μάνος Μαλαγάρης, Ειρήνη Μπολάνου, Κώστας Παπαδάκης, Χρύσα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Σαπουντζάκης , Κώστας Σκαρμέας, Χάρης Στρατής, Ανδρέας Τζέλλης, Ελευθερία Τομπατζόγλου.

Οι πρώτες δηλώσεις αμέσως μετά το τέλος της ιστορικής δίκης εδώ: https://thepressproject.gr/oi-dikigoroi-pou-stathikan-apen…/

Σε συνθήκες πανδημίας κάνουμε πρόσθεση, όχι αφαίρεση!

Δίνοντας προθεσμία 3 ημερών, ο Δήμαρχος Θέρμης Θόδωρος Παπαδόπουλος καλεί το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θέρμης (ΚΙΑΛΛΗ) να εκκενώσει
 το λυόμενο χώρο, ιδιοκτησίας του Δήμου Θέρμης, εντός του οποίου λειτουργεί από το 2013. Στα χρόνια αυτά το ΚΙΑΛΛΗ προσφέρει ιατρική φροντίδα, φαρμακευτική αγωγή, ψυχολογική υποστήριξη και υλική αρωγή (τρόφιμα, ρουχισμός, λευκά και σχολικά είδη) σε κατοίκους
 της περιοχής μας, άπορους ασθενείς νοσοκομείων και γηροκομείων, ιδρύματα ψυχικά ασθενών, σωφρονιστικά ιδρύματα, κέντρα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, ορφανοτροφεία, κέντρα απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης, άστεγους και μοναχικά άτομα με προβλήματα
 επιβίωσης, άλλες αλληλέγγυες δομές, ομάδες ή οργανώσεις σε πανελλαδικό επίπεδο. Το ΚΙΑΛΛΗ στέλνει φάρμακα και υγειονομικό υλικό σε Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία και Δομές υποδοχής προσφύγων. Το ΚΙΑΛΛΗ καλύπτει ανάγκες που οι δημοτικές
 δομές και υπηρεσίες αλληλεγγύης δεν μπορούν ή δεν έχουν θεσμικά δικαίωμα να ικανοποιήσουν. Το εγχείρημα αλληλοϋποστήριξης του ΚΙΑΛΛΗ και του Δήμου Θέρμης αποτέλεσε παράδειγμα συνεργασίας Ο.Τ.Α. και κοινωνίας των πολιτών. Στο ΚΙΑΛΛΗ δραστηριοποιούνται εθελοντικά,
 83 γιατροί - κοινωνικοί λειτουργοί - ψυχολόγοι, 56 συνεργαζόμενα φαρμακεία και 150 πολίτες της ευρύτερης περιοχής της Θέρμης. Το ΚΙΑΛΛΗ λειτουργεί χωρίς χορηγούς, βάσει εθελοντικής προσφοράς και δεν έχει τους αναγκαίους πόρους μετεγκατάστασης.
 

Ο Δήμαρχος Θέρμης επικαλέστηκε την ανάγκη χρήσης του χώρου λειτουργίας του ΚΙΑΛΛΗ ως «κέντρου Covid-19 του Δήμου Θέρμης». Το κέντρο Covid-19
 του Δήμου είναι επιτακτικά απαραίτητο και σίγουρα μπορεί να γίνει σε πιο λειτουργικό χώρο. Οι ανάγκες της πανδημίας δεν αντιμετωπίζονται με την καταστροφή μιας δομής όπως το ΚΙΑΛΛΗ που ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Οι ανάγκες που καλύπτει
 το ΚΙΑΛΛΗ δεν θα σταματήσουν ξαφνικά να υπάρχουν σε 3 μέρες από σήμερα… Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, η λειτουργία του ΚΙΑΛΛΗ είναι αναγκαία για όσους δεν έχουν φωνή, δεν είναι ορατοί αλλά υπάρχουν! Καλούμε όλους τους δημότες της Θέρμης, όλους τους συνεργαζόμενους
 με το ΚΙΑΛΛΗ φορείς, κάθε πολίτη και κάθε κοινωνικά ευαισθητοποιημένη συλλογικότητα να υποστηρίξει το ΚΙΑΛΛΗ και να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: σε συνθήκες πανδημίας κάνουμε πρόσθεση, όχι αφαίρεση!
 

PORAIMOS – ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Η ιστορία ενός ολοκαυτώματος

Γράφει ο Γιάννης Κ. Μάντζας

Σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά του κόσμου μπορεί να συναντήσει κανείς έναν διαφορετικό λαό, τον λαό των Ρομά (Τσιγγάνων). Και ενώ όλοι τους αναγνωρίζουμε λόγω του σκούρου δέρματός τους και του διαφορετικού τρόπου ζωής τους, ελάχιστοι ξέρουμε ότι πίσω από την ξεγνοιασιά, τα τραγούδια, τη μποέμικη ζωή και τα αυθόρμητα γλέντια, κρύβεται ο μεγαλύτερος πόνος που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Ο πόνος του ολοκαυτώματος. Μια ιστορία –όχι τόσο γνωστή όσο το ολοκαύτωμα των Εβραίων, παρόλο που και οι δύο αυτές νομαδικές φυλές αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η αρχή του τέλους κάθε διαφορετικότητας ήρθε στις 15 Νοεμβρίου 1943, όταν ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ εξέδωσε την πιο υποτιμημένη στην ιστορία του ολοκαυτώματος διαταγή. Σύμφωνα με αυτήν, οι Ρομά θα εξομοιώνονταν με τους Εβραίους, όσον αφορά τη (μη) ανθρώπινη υπόστασή τους στη ναζιστική κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν να οδηγηθούν περίπου ένα εκατομμύριο Ρομά της Ευρώπης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και οι Εβραίοι συμπολίτες τους, και να βρουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια των Ναζί. Το δικό τους ολοκαύτωμα οι Ρομά το ονομάζουν στη γλώσσα τους Ποράιμος (Poraimos), που σημαίνει Αφανισμός, αφού σκοπός των Ναζί ήταν ο ολοκληρωτικός αφανισμός του λαού των Ρομά, καθότι δεν ανταποκρίνονταν στα χαρακτηριστικά της Άριας φυλής.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Ανοιχτό κάλεσμα: Αύριο οι Ναζί στη φυλακή

Ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, διεύθυνση αυτής, παράνομη οπλοκατοχή και κατοχή πυρομαχικών, ανθρωποκτονίες, συνέργειες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, σοβαρές σωματικές βλάβες, επιθέσεις και εμπρησμοί εκ πρόθεσης, φθορά ιδιωτικής  περιουσίας… Αυτές είναι ελάχιστες από τις κατηγορίες που βαραίνουν τους 68 κατηγορούμενους.
Το βρώμικο και αναίσχυντο ιστορικό τους έχει χαραχθεί πολύ καλά στις μνήμες μας, με τον πιο τραυματικό τρόπο. Και συνένοχοι είμαστε όλοι! Όλη η κοινωνία, που όπλισε το χέρι του κάθε αιμοδιψή φονιά, αγνοώντας τον και θεωρώντας πως δεν είναι τόσο ισχυρός για να καταλήξει στο τραγικό τέλος, το οποίο απειλούσε πως θα κατέληγε.
Τα λογαριάσαμε όμως λάθος και το θεριό μεγάλωσε, απέκτησε δύναμη και ισχύ, αναθάρρεψε και βγήκε στους δρόμους σκορπώντας, πέρα από φόβο, πόνο και πανικό, θάνατο… 
Κι όσο αυτό γελούσε χαιρέκακα πάνω απ’ τους νεκρούς μας, εμείς ξυπνήσαμε, οργανωθήκαμε και γίναμε η αιτία, αυτό το θεριό, να αποδυναμωθεί.
Είναι στο χέρι μας, λοιπόν, να ξεριζώσουμε αυτό το θηρίο, αυτό τον ιό, αυτό το παράσιτο, δίνοντας ένα μεγάλο μάθημα και στους επίδοξους «φορείς» του ιού του φασισμού, πως τέτοιες «μεγάλες ιδέες» δεν ευδοκιμούν πια, παρά πεθαίνουν άδοξα, όπως ακριβώς γεννήθηκαν!

Συμμετέχουμε την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, στην κεντρική Πλατεία της Κοζάνης, στις 12:00 στο ανοιχτό κάλεσμα συλλογικοτήτων της πόλης, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα, πως «ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΘΩΟΙ!» και η φυλακή είναι ο προορισμός τέτοιον αδίστακτων και αμετανόητων εγκληματιών.

Το χωριό της μακροζωίας: Χωρίς σούπερ μάρκετ, τρώνε μόνο ό,τι παράγουν και ζουν έως τα 100!

Ένας κορυφαίος γιατρός μελέτησε το «χωριό με την καλύτερη υγεία στον κόσμο» - και αποκάλυψε το μυστικό για την αξιοσημείωτη μακροζωία των κατοίκων του που ζουν περισσότερα από 100 έτη.

Ο καρδιολόγος Dr. Aseem Malhotra διαπίστωσε ότι πολλοί από τους ντόπιους στο Pioppi της νότιας Ιταλίας καταναλώνουν πολύ λίγη ζάχαρη - παρά τη δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.

Οι κάτοικοι σπάνια πάσχουν από διαβήτη ή καρδιακές παθήσεις - κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι τρώνε ζάχαρη μόνο μία φορά την εβδομάδα.

Εκτός από τη διατροφή, άλλοι βασικοί παράγοντες μακροζωίας είναι η έλλειψη άγχους και ο βραδινός ύπνος διάρκειας τουλάχιστον επτά ωρών -ενώ βοηθάει και το ένα ποτήρι κρασί την ημέρα που καταναλώνουν οι κάτοικοι με το γεύμα τους.

Το Pioppi προστατεύεται από την UNESCO ως περιοχή με τρόπο ζωής που βασίζεται στο μοντέλο της μεσογειακής διατροφής.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα «χωριό χωρίς μητέρες»

Στην ανατολική Ινδονησία υπάρχουν περιοχές όπου σχεδόν όλες οι νεαρές μητέρες έχουν φύγει για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Οι Ινδονήσιοι αναφέρονται σε αυτές τις κοινότητες με την έκφραση "χωριά χωρίς μητέρες", μεταδίδει το βρετανικό δίκτυο BBC στον ιστότοπό του.

Η Έλι Σουσιαουάτι ήταν 11 χρονών όταν η μητέρα της την άφησε στην φροντίδα της γιαγιάς της. Οι γονείς της είχαν μόλις χωρίσει και για να φροντίσει για τα παιδιά της, η Μάρσια έφυγε για να δουλέψει ως οικιακή βοηθός στη Σαουδική Αραβία.

Η δημοσιογράφος του BBC Ρεμπέκα Χένσκι, που πήγε και συνάντησε τα παιδιά αυτά που έμειναν πίσω, γράφει ότι όταν συνάντησε την Έλι, η οποία τώρα πηγαίνει στην τελευταία τάξη του σχολείου, η μικρή της αφηγήθηκε πόσο δυστυχισμένη ήταν όταν έφυγε η μητέρα της. "Όταν βλέπω φίλους με τους γονείς τους στο σχολείο αισθάνομαι πολύ στενάχωρα. Λαχταράω να επιστρέψει η μητέρα μου στο σπίτι", είπε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.