Πόσα στοίχισαν/στοιχίζουν στον Ελληνα οι πρόσφυγες;

Oι Ελληνες πολίτες ωφελήθηκαν οικονομικά από την προσφυγική κρίση λόγω της αύξησης του ΑΕΠ που προέκυψε από την εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό. Ακούγεται απάνθρωπο και παράλογο στον σκληρά παράλογο κόσμο που ζούμε. Είναι όμως γεγονός.

Το ερώτημα αυτό το ακούω από φίλους και γνωστούς, άλλοτε καλόβουλα ως απορία και άλλοτε κακόβουλα ως ξενοφοβική δήλωση. Η απλή και ξεκάθαρη απάντηση είναι ότι οι Ελληνες πολίτες δεν πλήρωσαν τίποτα για τους πρόσφυγες.

Στην πραγματικότητα, οι Ελληνες πολίτες ωφελήθηκαν οικονομικά από την προσφυγική κρίση λόγω της αύξησης του ΑΕΠ που προέκυψε από την εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Ακούγεται απάνθρωπο και παράλογο στον σκληρά παράλογο κόσμο που ζούμε. Είναι όμως γεγονός. Τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. που δείχνουν τα συνολικά ποσά που τοποθετήθηκαν για την αρωγή των προσφύγων στην Ελλάδα είναι δημοσίως διαθέσιμα στη σχετική επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Ε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

City Plaza: Ο αγώνας συνεχίζεται

Προχθές, η συλλογικότητα του City Plaza παρέδωσε στους πρώην εργαζόμενους τα κλειδιά του κατειλημμένου ξενοδοχείου. Στους εργαζόμενους, στους οποίους ανήκει ο κινητός εξοπλισμός του ξενοδοχείου, λόγω οφειλών μετά την πτώχευσή του, και οι οποίοι εξέφρασαν γραπτώς την αλληλεγγύη τους στην κατάληψη (http://solidarity2refugees.gr/252-2/). 

Το εγχείρημα του City Plaza ξεκίνησε στις αρχές του 2016, όταν τα σύνορα προς την Ευρώπη άρχισαν να κλείνουν και χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν στη χώρα, με τους αρμόδιους να είναι σε σύγχυση. Τότε η πρόνοια για τους πρόσφυγες βρέθηκε στα χέρια της κοινωνίας – με τα κινήματα αλληλεγγύης να πάνε μπροστά σε αυτόν τον αγώνα – που αυθόρμητα γέννησε πρωτοβουλίες και οργανώθηκε αστραπιαία για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανθρώπων. Δεν υπήρχε ούτε χρόνος ούτε επιλογή παρά μόνο να βοηθήσεις σε αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια σου. Ήταν από τις ξεκάθαρες περιπτώσεις που η κοινωνία κινήθηκε ολόσωμη προς το δίκαιο κ επιτακτικό και όχι το νομότυπο μπροστά σε μια ανθρώπινη καταστροφή.

Το εγχείρημα του City Plaza έγινε σημαία αυτού του αγώνα αλληλεγγύης από τα κάτω. Δεν ήταν μόνο μια στέγη και ένα πιάτο φαί για τους πρόσφυγες, ήταν ένας χώρος συνύπαρξης, πολιτισμού, διεκδίκησης και αξιοπρέπειας, κλείνοντας το μάτι στους θεσμικούς που οργανώνουν τις πανάκριβες αλλά παρολαυτά συχνά απάνθρωπες επίσημες δομές φιλοξενίας. Ήταν άθλος η λειτουργία του City Plaza για 3 αδιάκοπα χρόνια, χωρίς καμιά επιχορήγηση, με άμισθους εργαζόμενους, με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει μια μη θεσμική συλλογικότητα. Γιατί ένας χώρος φιλοξενίας προσφύγων είναι ένα φοβερά απαιτητικό και πολύπλοκο εγχείρημα, ένας ζωντανός οργανισμός 24/7. Το City Plaza κατάφερε να ανταπεξέλθει στο λειτουργικό βάρος με συνέπεια μέχρι το τέλος γιατί δεν ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό «μια ομάδα αγνώστων» ή «καταληψίες» όπως αναφέρονται στα απαράδεκτα και μονόπλευρα ρεπορτάζ καναλιών. Αυτή η άποψη θα ήταν απλοϊκή. Το εγχείρημα του City Plaza κατάφερε να λειτουργήσει με τη συνδρομή ολόκληρης της κοινωνίας ως πράξη δίκαια. Είναι το σύμβολο όλης εκείνης της αυθόρμητης στήριξης που έδωσαν οι Έλληνες στους πρόσφυγες.

Παλαιστίνη: Δεν είναι ...«συγκρούσεις», είναι κατοχή- Ίσες αποστάσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο υπέρ του ισχυρού

Ο ισραηλινός στρατός κατοχής δολοφονεί αδιακρίτως Παλαιστινίους όπως κάποιος μπορεί να σκοτώνει μύγες. Δεν αντιδρά κανείς. Τραυματίζει τα παιδιά τους, αφήνει ανάπηρους τους γονείς τους, τους καταδικάζει σε βασανιστική ζωή. Δεν αντιδρά κανείς. Ο ισραηλινός στρατός κατοχής κατεδαφίζει τα σπίτια τους, προσαρτά τη γη τους, τους αποκλείει στα σπίτια τους ή στις γειτονιές τους, τους καταστρέφει τις σοδιές. Δεν αντιδρά κανείς. Τους χώνει εποικισμούς μέσα στις πόλεις τους, τους παίρνει το νερό και τους αφήνει διψασμένους, αφήνει τις  γυναίκες να κοιλοπονούν στα σημεία ελέγχου, τους γέροντες να ψυχορραγούν μέσα στο δρόμο. Δεν αντιδρά κανείς. Μετατρέπει τη Λωρίδα της Γάζας σε μια τεράστια φυλακή για περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο ψυχές και έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου επ’ αυτών, συνήθως επιλέγοντας το θάνατο. Δεν αντιδρά κανείς.

Φυλακίζονται κατά δεκάδες άνδρες, γυναίκες και ανήλικοι, χωρίς καν απαγγελία κατηγορίας επί χρόνια (διοικητική κράτηση). Δεν αντιδρά κανείς. Βασανίζονται, δεν έχουν πρόσβαση σε δικηγόρο (αφού δεν υπάρχει κατηγορία), δεν έχουν επαφή με τις οικογένειές τους επί μήνες, ή χρόνια. Δεν αντιδρά κανείς. Βομβαρδίζονται με λευκό φώσφορο (που είναι απαγορευμένο όπλο). Δεν αντιδρά κανείς.

Όλα αυτά δεν τα έκανε χθες και σήμερα που διαδηλωτές πυροβολούνται στο ψαχνό. Τα κάνει δεκαετίες. Στην αρχή το άλλοθι ήταν ότι οι Παλαιστίνιοι δεν δέχονται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Το δέχτηκαν μετά την πρώτη Ιντιφάντα. Μετά ήταν ότι δεν κάθονται να συζητήσουν. Κάθισαν, συζήτησαν, συμφώνησαν στη συμφωνία του Όσλο και επί χρόνια τους κορόιδευαν με τις απαιτήσεις να γίνονται ολοένα περισσότερες και ζητώντας τους να δεχτούν ένα κράτος Μπαντουστάν όπου δεν θα είχαν κανέναν έλεγχο, ούτε καν το δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορα και την οικονομία τους. Όταν αρνήθηκαν τον απόλυτο εξευτελισμό, τους ξανασκότωσαν. Τους σκότωσαν το 2002 στη Δυτική Όχθη με τις μπουλντόζες να περνούν πάνω από τα σπίτια σε προσφυγικούς καταυλισμούς (αλήθεια θυμάται κανείς την Γκερνίκα του καταυλισμού της Τζενίν), με τους στρατιώτες να μπαίνουν στα δημόσια κτίρια και να εξαφανίζουν καταστρέφοντας κάθε έγγραφο (δημοτολόγια, πιστοποιητικά γεννήσεως, τίτλους ιδιοκτησίας) που αποδείκνυε την παρουσία τους εκεί σχεδόν σε όλες τις πόλεις.  Δεν αντιδρά κανείς.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Σήμερα 5/7/2019 η συγκρατούμενή μας Σοφία Κανελλοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή στις τουαλέτες του θαλάμου 2 στο ισόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Την βρήκαμε οι συγκρατούμενές της απαγχονισμένη και παρά τις τεχνητές αναπνοές και τις μαλάξεις που τις κάναμε (η μία κρατούμενη είναι γιατρός), δεν επανήλθε στη ζωή. Η Σοφία Κανελλοπούλου είχε προφυλακιστεί πριν λίγες ημέρες και αντιμετώπιζε χρόνια ψυχιατρικά προβλήματα.

Ανακριτής και εισαγγελέας που αποφάσισαν πως πρέπει να προφυλακιστεί, είναι υπεύθυνοι αφού δεν διέταξαν ως όφειλαν ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη ενώ γνώριζαν ότι είχε πρόσφατα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει. Ψυχιατρείο για γυναίκες κρατούμενες δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει ούτε νοσοκομείο, γεγονός που έχουμε καταγγείλει επανειλημμένες φορές στο παρελθόν. Έχουμε καταγγείλει το γεγονός ότι γυναίκες με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα τις πετάνε στις φυλακές, σε ένα περιβάλλον που όχι μόνο δεν είναι κατάλληλο για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά επιδεινώνει τα όποια προβλήματα ψυχικής υγείας. Τις γυναίκες αυτές, όπως έγινε και στην περίπτωση της Σοφίας, είναι ‘‘υποχρεωμένες’’ να προσέχουν οι συγκρατούμενές τους. Αυτό κάνουμε πάντα για λόγους ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο γυναίκες που επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Όμως όπως ήδη έχουμε δηλώσει στο παρελθόν κάποια στιγμή δεν θα προλάβουμε να επέμβουμε εγκαίρως, όπως και έγινε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Εθνική Κωφών: Στην κορυφή του Κόσμου!

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επιβλήθηκε 51-42 της Λιθουανίας στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος που έγινε στο Λούμπλιν της Πολωνίας.
Οι παίκτριες της Αθηνάς Ζέρβα πάτησαν γκάζι στη δεύτερη περίοδο και προηγήθηκαν 20-15 στο ημίχρονο.
Τέσσερις διαδοχικοί πόντοι της Αλεξίας Σπίνου και άλλοι δύο της Στεφανίας Πατέρα έφεραν τη διαφορά στο +9 υπέρ της Εθνικής ομάδας.
Η Λιθουανία μείωσε με ένα μίνι σερί, όμως η «γαλανόλευκη» απάντηση ήρθε γρήγορα.
Όταν έγινε το 32-22 στο 2:55, η πλάστιγγα έγειρε προς την Εθνική Κωφών.
Η τρίτη περίοδος έκλεισε στο 34-25 και εν συνεχεία δύο διαδοχικά τρίποντα διαμόρφωσαν το 40-25 που, ουσιαστικά, έβαζε τέλος στη σεμνή τελετή.

Η Λιθουανία είχε επιβληθεί της Εθνικής στην πρεμιέρα με 62-48, όμως η τελευταία λέξη ήταν «γαλανόλευκη».

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Πρόσφυγες, Μετανάστες και Εθελοντισμός: στο δρόμο προς την κατανόηση και την συμπερίληψη, πρωτοβουλία του ΑΠΘ

Συνάντηση δικτύωσης οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης με τίτλο: «Πρόσφυγες, Μετανάστες και Εθελοντισμός: στο δρόμο προς τη συμπερίληψη»,

διοργανώνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του Ερευνητικού Ευρωπαϊκού Έργου Volunteering Among Immigrants – VAI (https://www.vai-project.eu). Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 10 Ιουλίου ώρα 17.00, στο LAB29A του SolidarityNow, στην οδό Πτολεμαίων 29A (2ος όροφος).

Το έργο VAI, αφορά στον εθελοντισμό με και για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Κεντρική ιδέα του έργου είναι να διερευνήσει και να αναδείξει τη σχέση μεταξύ του εθελοντισμού – ως μορφή κοινωνικής συμμετοχής – και της κοινωνικής ενσωμάτωσης και συμπερίληψης των προσφύγων και των μεταναστών.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από το 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κοζάνης

Τι μπορεί να χωρέσει σε ένα φεστιβάλ κοινωνικής αλληλεγγύης:

Μια κεντρική πλατεία Κοζάνης γεμάτη από κόσμο, που χώρεσε μια τεράστια αλυσίδα ανθρώπων ενάντια στη ρατσιστική βία, υπό τον ήχο αφρικάνικων κρουστών.

Μια μικρή αυλή ενός πέτρινου σπιτιού που χώρεσε παιδιά από τρεις διαφορετικές ηπείρους να χορεύουν αγκαλιασμένα.

6 δράσεις για παιδιά, σε δυο ημέρες, που χώρεσαν περισσότερα από 100 χαμόγελα.

26 μουσικοί που χώρεσαν σε 4 μπάντες, ένας απρόσμενος καλεσμένος και 8 παιδιά από την Αφρική που στα όνειρα τους χωράει η μουσική.

50 προσφυγόπουλα από την περιοχή και όμορους νομούς, που χώρεσαν στις δράσεις του φεστιβάλ και στήριξαν τη διοργάνωση του.

70 συμμετέχουσες/ντες, ενήλικες και έφηβες/οι, που χώρεσαν σε 4 δημιουργικά-βιωματικά εργαστήρια.

60 φίλες και φίλοι της μεγάλης οθόνης που χώρεσαν στην αίθουσα προβολών και παρακολούθησαν 6 ταινίες-ντοκιμαντέρ, σε δυο ημέρες.

6 καλεσμένοι ομιλητές στις ανοιχτές συζητήσεις, από διάφορα μέρη της χώρας.

500 και παραπάνω φίλες και φίλοι που χώρεσαν την κάθε ημέρα στη φιλόξενη αυλή του Βαλταδωρείου Γυμνασίου, παρακολουθώντας κάτι από το φεστιβάλ ή και όλα.

Πολλές κουβέντες, ένας απολογισμός και μια δέσμευση για την επόμενη χρονιά που χώρεσαν σε μια γεμάτη από κόσμο αυλή, στο αποχαιρετιστήριο party.