Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

EIMAI EΓΩ ΕΝΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗΣ- ΚΟΖΑΝΙΤΙΣΣΑ; της Τάσας Σιόμου



Τα άγια κόκαλα των προγόνων μου  δεν είναι στο χωνευτήρι  τ΄Αϊγιόρ’. Σε άθικτους τάφους αναπαύονται,  στα γύρω ή και μακρινότερα. Είμαι , όμως, ένας Κοζανίτης- ισσα.
Άλλα αμπέλια και χωράφια πότισε ο ιδρώτας της φαμίλιας μου.  Είμαι, όμως, κι εγώ  ένας Κοζανίτης- ισσα.
Αλλού οι συγγενείς κι οι παιδικοί μου φίλοι. Όμως, είμαι κι εγώ…
Άλλη η διάλεκτος ή άλλο το ιδίωμά μου κι άλλοι οι χοροί κι οι γεύσεις μας. Όμως  κι εγώ  ΕΓΙΝΑ  ένας  Κοζανίτης- ισσα.
Αφού  εδώ  οι δικοί μου έστησαν το σπιτικό τους, εδώ ύφαναν την προκοπή τους, ή εγώ έχτισα εδώ τη δική μου φωλιά και συγγενέψαμε  με τις συμπάθειές μας.
Αφού τα γιαπράκια συντρόφεψαν το εβρεστόν ή το καταφιώτικο συνόδεψε τα κρητικά καλτσούνια.  Τ΄άργανα αντάμωσαν  της λύρας τον αχό και το κρασί της αποκριάς μας έκανε όλους ένα.
Μαζί γελάσαμε στα κοζανίτικα πειράγματα κι η ισχυρή παράδοση  Κοζανίτες μας βάφτισε όλους.
Προσπεράσαμε, λοιπόν, το σπάσιμο της λύρας στα γλέντια της αποκριάς και  δονήσαμε την απαγορευμένη πλατεία με τους τρανταχτούς χορούς μας.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου