της Δήμητρας Κογκίδου
Οι αφίσες ‘’κοινωνικού περιεχομένου’’ που είχαν αναρτηθεί στο METRO πριν από λίγο καιρό με το μήνυμα «Διάλεξε τη ζωή» και στρέφονταν εναντίον των αμβλώσεων και αυτές που έκαναν την εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις στη Βόρεια Ελλάδα με αγανακτούν και μυρίζουν Μεσαίωνα. Ένα νομικά κατοχυρωμένο και αναμφισβήτητο δικαίωμα των γυναικών, ένα θέμα λυμένο από το 1986 μετά από αγώνες του φεμινιστικού κινήματος, επανέρχεται με συστηματικό τρόπο στο δημόσιο διάλογο το 2020.
Η καμπάνια «Αφήστε με να ζήσω» που προέρχεται από συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς κύκλους και εναντιώνεται στις αμβλώσεις - πέρα από το γεγονός ότι παρουσιάζει μια σειρά ισχυρισμών ‘’επιστημονικού περιεχομένου’’ που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα - δεν είναι μόνον μια καμπάνια υπέρ των ‘’αγέννητων παιδιών’’. Είναι μια καμπάνια κατά των γυναικών καθώς προσπαθεί να περιορίσει το δικαίωμα αυτοδιάθεσής τους προτάσσοντας τα δικαιώματα του εμβρύου και εντάσσεται σε ένα πλαίσιο οπισθοδρόμησης και μισογυνισμού που είναι επικίνδυνο καθώς βλέπουμε και σε διεθνές επίπεδο ένα νεοσυντηρητικό ρεύμα που έχει στο στόχαστρο τα δικαιώματα των γυναικών. Σε αυτό το πλαίσιο, μόνον αθώα ή γραφική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η ανακίνηση του ζητήματος των αμβλώσεων συνδεδεμένο με το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Εάν θέλουμε πραγματικά να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες αμβλώσεις ας εντείνουμε την ενημέρωση, ας εντάξουμε ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό κύκλο σεξουαλικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης βγάζοντας τη σεξουαλικότητα από τη σιωπή, ας εφαρμόσουμε κατάλληλη δημογραφική πολιτική για την ουσιαστική και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των δημογραφικών προκλήσεων -με έμφαση στην ένταξη της οπτικής του φύλου στις σχεδιαζόμενες πολιτικές. Είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστεί σοβαρά το δημογραφικό ζήτημα με σεβασμό στην αυτοδιάθεση και στον αυτοπροσδιορισμό των πολιτών, που θα λαμβάνει υπόψη όλες τις μορφές οικογενειακής οργάνωσης, θα δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην εφαρμογή ολοκληρωμένων πολιτικών για την εξισορρόπηση επαγγελματικής και ιδιωτικής/ οικογενειακής ζωής και θα συμβάλλει στην αλλαγή του αξιακού κώδικα με το οποίο απαξιώνεται η εργασία φροντίδας.
Απαιτείται συνεχής προσπάθεια για τη διαφύλαξη των κατακτήσεων και τη διεύρυνσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου