Ένα

Ένα

της Μαρίας Ορτουλίδου

Ένα κενό χαρτί
μία καρέκλα που παίζει με τις σκιές
η άδεια πλευρά στο κρεβάτι
οι εφιάλτες που δεν βρίσκουν παρηγοριά σε μία αγκαλιά.
Χέρια αδειανά
κορμιά που δεν αναστενάζουν από οργασμούς.
Ασφυξία μέσα στο πλήθος.
Βήματα χωρίς σιγουριά
αποφάσεις δίχως φίλους.
Επιστολές ερωτικές θαμμένες στο συρτάρι
λέξεις φυλακισμένες πίσω απ’τα χείλη.
Μονό σερβίτσιο στο τραπέζι
ένα παλτό
κι ένα ζευγάρι παπούτσια
το βάζο που δε γέμισε ποτέ με λουλούδια.
Οι δείκτες του ρολογιού κινούνται
μα η ώρα δεν περνά.
Κοιτάζεις από το παράθυρο τη ζωή.