Το Πρώτο μου Workcamp

Της Μαρίας Ορτουλίδου

Αύγουστος 2017.

- Μαρία, θες να πας σε workcamp ως εθελόντρια της ΑΡΣΙΣ?
- Χμ workcamp ε? Ναι, αμέ!

Και κάπως έτσι βρέθηκα στο Λιτόχωρο, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω μία πρωτόγνωρη εμπειρία, γεμάτη υπέροχες αναμνήσεις, καινούργιες φιλίες με άτομα από όλο τον κόσμο, θάλασσα, παιχνίδια και ομαδική, εθελοντική εργασία με μεράκι και χρώματα.

Στην αρχή είχα πολύ άγχος, γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα λάμβανα μέρος σε κάτι τέτοιο, αλλά προσαρμόστηκα αρκετά γρήγορα και αισθάνθηκα περήφανη που ήμουν μέρος αυτού του project. Γενικά, ο εθελοντισμός, σε γεμίζει και σε κάνει να χαίρεσαι με κάθε τι που  μπορείς προσφέρεις σε κάποιον, αλλά στη δική μου περίπτωση αυτή η εμπειρία μου έμαθε πολλά και αποκόμισα περισσότερα οφέλη από όσα περίμενα. Για 16 μέρες συμμετείχα σε εργασίες  και δραστηριότητες (μαγείρεμα, καθάρισμα, βάψιμο κτηρίου κτλ.) που για πολλούς είναι κοινότυπες, αλλά μου χάρισαν ένα αίσθημα χρησιμότητας και αυτονομίας, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα ως Α.μεΑ. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών είχα, επίσης, την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με άλλα Α.μεΑ. και ανθρώπους του χώρου, δουλεύοντας σε γειτονικό camp. Συνειδητοποίησα πως τίποτα δε σ’ εμποδίζει από το να βελτιώσεις τη ζωή μερικών ανθρώπων και πως υπάρχουν πολλοί αφανείς ήρωες εκεί έξω, που προσφέρουν καθημερινά, παρά της δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Μα το πιο σημαντικό μάθημα ήταν πως υπάρχει πάντα λόγος να χαμογελάς και να συνεχίζεις, ακόμα και στους πιο «σκοτεινούς» καιρούς.  

Έπειτα, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αποτέλεσε η γνωριμία και η δημιουργία φιλίας με τους υπόλοιπους εθελοντές της ομάδας, την Kristina, τον Fede, την Elise (για ν’ αναφέρω μερικούς) και όλους τους υπόλοιπους. Όλοι τους με βοήθησαν πάρα πολύ και μου έμαθαν πως, πάρα την αναπηρία μου, με λίγη βοήθεια δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να καταφέρω. Περάσαμε αμέτρητες ώρες με συζητήσεις, εργασία, ομαδικές δραστηριότητες και παιχνίδια στη θάλασσα. Εμπειρίες που μας έφεραν πιο κοντά και μας έδεσαν σαν ομάδα. Δοκιμάσαμε φαγητά, ανταλλάξαμε απόψεις για βιβλία, για το βάψιμο τοίχων και τη ζωγραφική. Παίξαμε χαρτιά – υπάρχουν πολύ ωραία παιχνίδια που είναι κοινά μεταξύ των λαών, το αγαπημένο μου φυσικά ήταν το “Lucky Leki” - γελάσαμε και μοιραστήκαμε  ιστορίες από τις ζωές μας και τις χώρες μας. Η συμβίωση μου με όλα τα παιδιά μου έδειξε και στην πράξη πως τίποτα δε μας χωρίζει. Μου λείπουν όλοι τους πάρα πολύ και ελπίζω να ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή.

Υπήρχαν και κάποια πράγματα που έκανα για πρώτη φορά. Ανέβηκα στον Όλυμπο μαζί με όλη την ομάδα, όπου είδαμε πανέμορφα μέρη – δικαίως ήταν η κατοικία των αρχαίων θεών. Και πήγαμε μονοήμερη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, όπου πραγματοποίησα ένα μεγάλο μου «απωθημένο». Επισκέφτηκα τον Λευκό Πύργο και έμαθα πολλά για την ιστορία της πόλης,  κάτι που δεν είχα κάνει ως φοιτήτρια. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω και τον workcamp leader μας, τον Λευτέρη, που μ’ αντιμετώπισε ισότιμα και μ’ έκανε να αισθανθώ μέλος της ομάδας από την πρώτη κιόλας μέρα, βοηθώντας με να συμμετέχω σε όλες τις δραστηριότητες. Και φυσικά, δε θα ξεχάσω τον υπέροχο οδηγό μας, τον κ. Αργύρη.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο, θα πω πως το πρώτο μου workcamp ήταν μια υπέροχη εμπειρία – έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου και έκανα πράγματα που δε φανταζόμουν. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και απέκτησα καινούργιους φίλους. Ευχαριστώ την ΑΡΣΙΣ που μ’ εμπιστεύτηκε και μ’ έστειλε ως εθελόντρια. Και αφού έκανα τόσο καλή αρχή, θεωρώ πως είμαι έτοιμη και ανυπομονώ για το επόμενο.