Μέχρι το γκρέμισμα όλων των στρατοπέδων και των φυλακών

 «Σε παρακαλώ βάλε το σουγιά σου και βγάλε μου το δόντι». Αυτό ζήτησε μια γυναίκα σε μιαν άλλη μέσα στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Μια γυναίκα που κρατούνταν μόνο γιατί ήταν μετανάστρια και δεν είχε χαρτιά. Ενώ ζητούσε επίμονα μέρες να πάει σε γιατρό, οι μπάτσοι της έλεγαν «δεν έχεις τίποτα, πάρε ένα ντεπόν».

Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία. Τη μάθαμε πρόσφατα από δυο πρώην κρατούμενες.
Ούρλιαζε από τον πόνο. Τελικά η μια γυναίκα βοήθησε την άλλη βγάζοντάς της το δόντι. Αλληλεγγύη μέσα στη διαστροφή.

Σακούλες κλειστές για να μη μπαίνουν τα έντομα στα ρούχα. Κρύες κομπρέσες η μια στην άλλη για τα εξανθήματα από τις αλλεργίες. Αγκαλιές για να καλμάρουν οι κρίσεις πανικού.

Αυτή είναι μια ιστορία που πιθανόν δε θα μοιραστεί ευρέως. Όμως είναι παράλληλα μια πραγματικότητα για 30 +- γυναίκες μετανάστριες και 200+- άνδρες μετανάστες χωρίς χαρτιά στη κόλαση επί της γης που ονομάζεται Πέτρου Ράλλη και ποιος ξέρει πόσους ακόμα, υπό κράτηση στη χώρα.
Και όπως πάντα, χρωστάμε να τη γράψουμε για όσους και όσες τη ζουν, βρίσκουν δύναμη να την αφηγηθούν, και τη μοιράζονται.
Μέχρι το γκρέμισμα όλων των στρατοπέδων και των φυλακών.

Από τον τοίχο του Παύλος Αντωνόπουλος