Λιποθυμώντας στο εργοστάσιο της Puma και της Adidas

Το κόστος της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας

Κατά μήκος του μποτιλιαρισμένου ελικοειδούς δρόμου στην Πνόμ Πένχ  της Καμπότζης, ψήνονται στον καυτό ήλιο δεκάδες εργοστάσια, μεγάλων πολυεθνικών εταιριών που κατά βάση παρασκευάζουν ρούχα και αθλητικά είδη. Κάθε ξημέρωμα, χιλιάδες εργάτες τυλίγουν το κεφάλι τους με το παραδοσιακό καρό κασκόλ,  ανεβαίνουν στα ξεχαρβαλωμένα φορτηγά και ξεκινούν την παραγωγή ειδών ένδυσης, που θα καταλήξουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στα εμπορικά  καταστήματα της GAP και της H&M.

Ο καυτός ήλιος, μπορεί να μη φτάνει στο εσωτερικό των σκοτεινών γραμμών παραγωγής τους, αλλά η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 100 βαθμούς, «λιώνοντας» τους εργαζόμενους οι οποίοι αμοίβονται με100 δολάρια το μήνα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι που εμφανίζεται το μαζικό, πλέον, φαινόμενο της λιποθυμίας των εργαζομένων.

Οι μαζικές λιποθυμίες όπως αποκαλούνται, συνήθως ξεκινούν από έναν εργαζόμενο και στη συνέχεια εξαπλώνονται σαν "επιδημία" σε όλο το εργοστάσιο, «προσβάλλοντας» δεκάδες, μερικές φορές και εκατοντάδες,  εργαζόμενους.

Την τελευταία εβδομάδα, σχεδόν 120 εργαζόμενοι λιποθύμησαν μέσα σε εργοστάσια που παράγουν αθλητικά ρούχα για την Puma και την Adidas. Οι μαζικές λιποθυμίες, είναι ένα από τα τελευταία φαινόμενα που αμφισβητούν τη ζωτική, για την οικονομία της Καμπότζης, βιομηχανία ρούχων,  η οποία προσδίδει πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.
Οι λιποθυμίες αυτού του εργοστασίου, είναι απλά μερικές από τις πολλές, οι οποίες συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Πάνω από 1.000 λιποθυμίες αναφέρθηκαν το 2011. Το 2012, ο αριθμός αυτός εκτινάχθηκε στις 2.000 – 30 εκ των οποίων, ενώ κατασκεύαζαν ρούχα για την puma, στα πλαίσια μιας μελέτης, στην Καμπότζη, με τίτλο «ψωνίστε μέχρι τελικής πτώσεως». Το 2014, το ίδιο συνέβη σε 180 εργάτες που κατασκεύαζαν ρούχα για την Adidas και τη Ralph Lauren.

Σύμφωνα με έρευνες οι εργάτες στα εργοστάσια αυτά, καταναλώνουν κάτω από 1.600 θερμίδες κάθε μέρα ενώ το ένα τρίτο δαπανά κατά μέσω όρο 1,50 δολάρια για φαγητό τη μέρα με αποτέλεσμα να υποσιτίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το θέμα είναι γνωστό σε όλους. Το επαναλαμβάνουμε και θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε στοιχεία σχετικά με αυτό το οποίο κάποιοι ονομάζουν ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και οικονομική μεγέθυνση. Στο κάτω κάτω όσο μακριά και να μας φαίνεται η πολιτεία της Πνομ Πένχ,  ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας που έχουν επιβάλει στη χώρα μας, μικραίνει την απόσταση κάθε χρόνο και περισσότερο.

Πληροφορίες από Washington Post

Αναδημοσίευση από www.alfavita.gr