της Anna Blus, ερευνήτριας της Διεθνούς Αμνηστίας, από την ιστοσελίδα της οργάνωσης
(Σημείωση TPP: Πριν από μερικές εβδομάδες επικυρώθηκε και από την Ελλάδα η Σύμβαση της Κωνσταντινούπουλης, το «πληρέστερο και πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας για τη βία κατά των γυναικών που υπάρχει». Η Σύμβαση ορίζει ως μόνο κριτήριο του βιασμού την «απουσία συναίνεσης», ωστόσο, παρά την έγκριση της από τη Βουλή, το άρθρο 336 του ποινικού κώδικα σχετικά με τον βιασμό, που απαιτεί την ύπαρξη και «σωματικής βίας», δεν άλλαξε. Η αναφορά στην προϋπόθεση της σωματικής βίας ή την απειλή δεν συμβαδίζει με τα διεθνή πρότυπα και δίνει μεγάλα περιθώρια στους δράστες να μην τιμωρηθούν για τις πράξεις τους. Δείτε εδώ το αναλυτικό ρεπορτάζ του TPP)
Μόνο εννέα ευρωπαϊκές χώρες από τις 33 αναγνωρίζουν την απλή αλήθεια ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός (όταν υπολογίζονται χωριστά οι τρεις δικαιοδοσίες της Μεγάλης Βρετάνιας).
Τι μήνυμα στέλνει αυτό στους δράστες; Τι λέει αυτό στις κοινωνίες μας, όπου όσες έχουν επιζήσει μία σεξουαλική επίθεση εξακολουθούν να κατηγορούνται κατά κύριο λόγο οι ίδιες για αυτή;
Η έλλειψη νομικής αναγνώρισης ότι το μη συναινετικό σεξ είναι βιασμός τροφοδοτεί την αντίληψη ότι είναι δική μας ευθύνη ως γυναίκες να προστατευθούμε από βιασμό. Οι αντιλήψεις αυτές είναι επικίνδυνες και πρέπει να αλλάξουν.
Η Αγγλία και η Ουαλία, η Σκωτία, η Βόρεια Ιρλανδία και η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, καθώς και το Βέλγιο, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο και η Γερμανία έχουν ορισμούς με βάση τη συναίνεση.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου