Ο Μανώλης Γλέζος Είναι Καταδικασμένος να Μιλάει για τη Βραδιά που Έκλεψε τη Σημαία των Ναζί

Είναι βράδυ Κυριακής. Είμαι σε ένα μικρό, σκοτεινό στενό στο Νέο Ψυχικό. Πλησιάζω την πόρτα μιας παλιάς μονοκατοικίας - η περιοχή έχει αρκετές τέτοιες, απομεινάρια μιας εξοχικής Αθήνας των 70's. Νιώθω πως κάποιος με πλησιάζει από πίσω. Γυρίζω και τον βλέπω. Καπέλο ναυτικού. Μακρύ παλτό. Το καλύτερο μουστάκι που μπορείς να δεις στην Αθήνα – αυθεντικό, όχι βγαλμένο από τη μόδα. Ένα βλέμμα ευφυΐας, σπιρτάδας, νιάτων. Ο Μανώλης Γλέζος είναι 94 ετών, αλλά αν κοιτάξεις πίσω από τα λευκά του μαλλιά, θα δεις την όρεξη ενός εφήβου. Αρκεί να δεις το βλέμμα του - και μετά, να τον ακούσεις.

Ο Μανώλης Γλέζος είναι καταδικασμένος να μιλάει διαρκώς για το βράδυ της 30ής Μαΐου του 1941. Τη βραδιά που το έσκασε από το σπίτι του, κρυφά από τη μάνα του, ανέβηκε με τον φίλο του Λάκη Σάντα στον βράχο της Ακρόπολης, έκλεψε τη σημαία των Ναζί που ανέμιζε πάνω από την Αθήνα, την έσκισε, την έθαψε σε μια σπηλιά κάτω από τον βράχο και επέστρεψε στο σπίτι για να τον μαλώσει η μάνα του. Ήταν 19 χρονών και η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή.

Κάπου εκεί, αρχίζει η ιστορία του μεγαλύτερου Έλληνα εφήβου: Μια ιστορία με διαρκείς φυλακίσεις, 3 καταδίκες σε θάνατο, πορείες, 9 απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, ψεκασμούς με χημικά, ομιλίες, εκλογές και πάθος. Μέσα στο 2016, ο εκλεγμένος ευρωβουλευτής Μανώλης Γλέζος, παραιτήθηκε από τη θέση του στην Ευρωβουλή. Σήμερα, βρίσκεται στο Νέο Ψυχικό, σχεδιάζοντας το μέλλον με την ορμή της νεανικής πνευματικής ηλικίας του. Μια Κυριακή βράδυ, αργά, γύρω στις 10 -«πάντα αργά κοιμάμαι, έχω συνηθίσει από παλιά, όταν κλείναμε τις εφημερίδες τα ξημερώματα»-, με δέχθηκε σπίτι του για να μιλήσουμε για τη ζωή, την ουτοπία και τον Τσίπρα.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.