«Υπολογίζεται ότι πάνω από 6000 πρόσφυγες έχουν παγιδευτεί στα σύνορα με νέους να καταφθάνουν συνεχώς. Υπάρχουν μόνο 2 κουζίνες που τις τρέχουν ανεξάρτητοι εθελοντές. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ΜΚΟ στα σύνορα. Πολλές οικογένειες, όχι αρκετές κουβέρτες ή φαγητό. Τόσοι πολλοί άνθρωποι, η διανομή είναι τόσο δύσκολη... Αυτοί οι άνθρωποι είναι Ξεχασμένοι στην Ειδομένη...» (Ανάρτηση από τη σελίδα Forgotten in Idomeni, χθες στις 4:00 τα ξημερώματα).
Για αυτούς που πέθαναν και για αυτούς που θα πεθάνουν. Στα σύνορα, στις βάρκες. Από ηλεκτροπληξία στις ράγες, από πνιγμό, από κακουχίες.
Για τις ρατσιστικές διακηρύξεις στα δελτία ειδήσεων και στα site , για τους διαχωρισμούς κατά το συμφέρον: Oι πρόσφυγες - οι μετανάστες. Οι χριστιανοί - οι μουσουλμάνοι. Οι πολιτισμένοι - οι απολίτιστοι. Τα αθώα παιδάκια - οι «τρομοκράτες» ενήλικοι. Οι πρώτοι αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι. Οι δεύτεροι σαν ένα σακί με πατάτες.
Για αυτούς που διαμαρτύρονται γιατί χάλασε η βολή τους, για αυτούς που σιωπούν.
Για τα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπων. Για τις ολιγωρίες, τις «παρανοήσεις», την αδιαφορία, την υποκρισία, τα επικοινωνιακά παιχνίδια.
Για την Ευρώπη των λαών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για αυτά που έγιναν, για αυτά που γίνονται και για αυτά που τρέμουμε ότι θα γίνουν.
Για όλα αυτά, παίρνουμε το θάρρος - σαν ένα πολύ μικρό κομμάτι των ομάδων αλληλεγγύης που στήθηκαν τους τελευταίους μήνες σε όλη την Ελλάδα αλλά και τις ατομικές πρωτοβουλίες, τους εθελοντές πεδίου που μήνες παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες, τις ομάδες στήριξης και συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης, τους ανθρώπους που συνεισφέρουν με όποιο τρόπο, για όλο αυτό το δίκτυο που στήθηκε αυθόρμητα και ανθρώπινα για να καλύψει τις απάνθρωπες πολιτικές αποφάσεις των φορέων εξουσίας -να φωνάξουμε με οργή και θλίψη,
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Δεν ξεχνάμε την Ειδομένη.
Πρωτοβουλία Κοζάνης για την Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες στην Ειδομένη