Εκείνοι που κοίταζαν τον Ζακ να ξυλοφορτώνεται

της Λίλας Σταμπούλογλου

Είδα και ξαναείδα το βίντεο, μόνο και μόνο για να δω πόσοι ήταν αυτοί, οι παρατηρητές του κακού, και ήταν πολλοί. Συγκεντρώνονταν γύρω-γύρω, πλησίαζαν σε απόσταση αναπνοής απ' το ξέσπασμα της βίας αλλά δεν έκαναν κάτι για να το σταματήσουν. Μια εξέδρα θεατών που χάζευαν ένα λιντσάρισμα...

O,τι συνέβη το μεσημέρι της Παρασκευής είναι φρικτό. Είναι η Κοινοτοπία του Κακού, είναι το τέρας της βίας της διπλανής πόρτας. Eχει την όψη του κυρ Νίκου απ’ το απέναντι μπαλκόνι που λέτε καλημέρα κάθε απόγευμα ενώ εσύ απλώνεις ρούχα. Eχει το χαμόγελο της Λίτσας από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, που κερνάει το παιδί σου αυγουλάκια-έκπληξη. Έχει το σκεπτικό ύφος του Σταύρου του κρεοπώλη, την τσαχπινιά της Eλενας της κομμώτριας, το γέλιο του Γιάννη του φούρναρη, το κουρασμένο βλέμμα της Μαρίας της συνταξιούχας που μένει από κάτω. Μπορεί να έχει και το δικό σου βλέμμα. Το τέρας έχει ντυθεί τη μορφή του απλού, καθημερινού ανθρώπου κι αυτό είναι φρικτό. «Κανονικοί» άνθρωποι κλωτσάνε, χτυπάνε, δέρνουν μέχρι θανάτου. «Κανονικοί» άνθρωποι με τόση βία μπολιασμένη μέσα τους, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να εκφραστεί πάνω σε μύτες, πλάτες, γόνατα, θώρακες, πλευρά, κεφάλια και στομάχια. Τις προάλλες στο κεφάλι ενός αλλοδαπού, προχτές στο στομάχι ενός πολιτικού, χτες στα πλευρά ενός ναρκομανούς, που μπήκε σ’ ένα κοσμηματοπωλείο να κλέψει και προσπαθούσε να βγει τρεκλίζοντας.

Πηγή: Protagon.gr