Ντρέπομαι

της Κατερίνας Παπαστεργίου

Ντρέπομαι γι'αυτόν τον κόσμο που δε φτιάξατε εσείς αλλά τον ζείτε.
Ντρέπομαι να αντικρίσω τα μεγάλα, γυαλιστερά, σιωπηλά σας ματάκια που τα λένε όλα και αχρηστεύουν όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ντρέπομαι που η αγκαλιά μου δε φτάνει να σας χωρέσει όλα.....
Λίγος τούτος ο κόσμος για εσάς, μικρός και δε σας χωρά, σκληρός για τις πουπουλένιες σας ψυχές.
Γεμάτος λάσπη, έτοιμος να λερώσει ότι καθαρό και όμορφο απέμεινε για ελπίδα!