Ανακοίνωση των προσφυγικών κοινοτήτων με αφορμή τα επεισόδια στον Πειραιά

Αθήνα, 31/03/2016 

Οι ευθύνες…

Χθες, 30/03/2016, σημειώθηκαν επεισόδια στον Πειραιά μεταξύ Σύρων και Αφγανών προσφύγων, με την δυσάρεστη κατάληξη τραυματισμένων σε το νοσοκομείο. Τα ΜΜΕ έσπευσαν, και πάλι, να καλύψουν το γεγονός… Λυπούμαστε πολύ για αυτό το άσχημο συμβάν και ευχόμαστε καλή και γρήγορη ανάρρωση στους τραυματισμένους. Ευχόμαστε, επίσης, να είναι το τελευταίο.
Τέτοιες όμως εκρηκτικές αντιδράσεις, προφανώς υποδηλώνουν ένα πρόβλημα. Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα, ποιες είναι οι ευθύνες, ποιες είναι οι προτάσεις; χρειάζεται μια σοβαρή συζήτηση εφ’ολης της ύλης.
Για άλλη μια φορά, υπονοείται ότι το πρόβλημα είναι και δημιουργείται από τους πρόσφυγες. Ποιοι είναι τελικά αυτοί οι πρόσφυγες; αυτοί που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τα σπίτια τους και την χώρα τους για να γλιτώσουν την ζωή τους; αυτοί που έχουν περάσει χίλιους κινδύνους και τώρα βρίσκονται πεταμένοι ανά χιλιάδες στο δρόμο; Χωρίς ενημέρωση, χωρίς παρουσία υπευθύνων, χωρίς αξιοπρέπεια; Μήπως το πρόβλημα πηγάζει από αλλού;
Μήπως το πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη επίσημης, έγκυρης και σωστής ενημέρωσης για τις δυνατότητες και τις επιλογές που έχουν;
Μήπως το πρόβλημα είναι οι κακόβουλες φήμες που διαδίδονται και σπέρνουν την αντιπαράθεση μεταξύ ταλαιπωρημένων και απελπισμένων ανθρώπων; Το ΕΦΠ και οι κοινότητες είναι εκεί. Μιλάνε την γλώσσα και την ακούνε…

Μήπως το πρόβλημα είναι ότι, προκειμένου να μεταφερθούν οι πρόσφυγες στα ανοιχτά (προς το παρόν) και επίσημα κέντρα φιλοξενίας, το κράτος υπόσχεται ότι εκεί θα βρουν ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψή, ενημέρωση από τις Ελληνικές Αρχές, πρόσβαση στο άσυλο, ένταξη στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης, οικογενειακή επανένωση, εθελοντικό επαναπατρισμό. Φτάνοντας όμως εκεί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τι βρίσκουν; Τίποτα.
Και επειδή δεν βρίσκουν ούτε ενημέρωση, ούτε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, φεύγουν ακόμα και με τα πόδια από τα κέντρα, ώστε να επιστρέψουν στα ανεπίσημα σημεία συγκέντρωσης προσφύγων, όπου νομίζουν ότι θα βρουν εναλλακτικές. Και συνήθως οι εναλλακτικές αυτές είναι οι διακινητές τους. Όπως ακριβώς συνέβη στην πλατεία Βικτώριας, όπου το πρόβλημα λύθηκε εικονικά. Σήμερα, δεν βλέπουμε πρόσφυγες, διότι είναι στα χέρια διακινητών, στριμωγμένοι σε διαμερίσματα γύρω από το κέντρο της Αθήνας, κινδυνεύοντας άμεσα, πληρώνοντας αδρά για αυτές τις «υπηρεσίες».
Μήπως το πρόβλημα εντείνεται από τον τρόπο παρουσίασης της κατάστασης και από τα ΜΜΕ; Δημοσιογραφία δεν είναι ούτε τα παιδιά που κλαίνε, ούτε τα «επεισόδια». Οι κοινότητες προσφύγων είναι ανοιχτές σε διάλογο με τα ΜΜΕ, από τα οποία ζητάμε συνεργασία, υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Πληροφορία μπορούν να αντλούν από έγκυρους φορείς και επίσημες θέσεις. Το ΕΦΠ και οι κοινότητες έχουν πολλές φορές βοηθήσει στην πρόσβαση σε άμεση και έγκυρη ενημέρωση.
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους. Χρειάζεται άμεσα:

1. Επίσημη, έγκυρη και σταθερή ενημέρωση και πληροφόρηση, σε όλα τα επίπεδα, στα σημεία άφιξης και συγκέντρωσης των προσφύγων. Έτσι, οι άνθρωποι θα γνωρίζουν τις επιλογές τους, θα αποφασίζουν βάση αυτών και δεν θα είναι εκτεθειμένοι στα χέρια διακινητών.
2. Τα επίσημα κέντρα φιλοξενίας να εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και επίσημη και έγκυρη ενημέρωση.
3. Άμεση πρόσβαση στην Υπηρεσία Ασύλου. Μεγάλος αριθμός προσφύγων, επιθυμεί να αιτηθεί άσυλο, όμως η πρόσβαση είναι σχεδόν αδύνατη.
4. Συνεχής και σωστή επικοινωνία με τους πρόσφυγες, με την συνεχή παρουσία των προσφυγικών κοινοτήτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι κοινότητες είναι δίπλα στους πρόσφυγες, αλλά και στις Ελληνικές Αρχές, όταν αυτές δεσμευτούν να συνεργαστούν για να έχουμε αποτελέσματα και να στηρίξουν το έργο των κοινοτήτων. Οι κοινότητες δεν συμμετέχουμε σε σχέδια μη λειτουργικά, ενάντια στο όφελος των προσφύγων. Δεν είναι εργαλείο των Αρχών, αλλά συνομιλητές.
Σχέδια και προτάσεις από τις κοινότητες προσφύγων στην Ελλάδα υπάρχουν, που βασίζονται στην πολύτιμη εμπειρία και γνώση που έχουν οι κοινότητες σε σχέση με το προσφυγικό. Οι κοινότητες είναι αυτόνομες μονάδες με ηθική υποχρέωση την σωστή και ειλικρινή αντιμετώπιση των προσφύγων, των συμπατριωτών τους. Σε αυτό έγκειται και η αξιοπιστία τους. Δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις, αλλά να γνωρίζει κανείς πώς να μεταφέρει το μήνυμα στον πρόσφυγα. Οι κοινότητες και γνωρίζουν και νιώθουν το χρέος να επικοινωνήσουν. Μέσα σε όλα αυτά που έχουν περάσει οι πρόσφυγες, στα πολλαπλά και διαφορετικά μηνύματα, στις φήμες, έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, αφού πια δεν διαχωρίζουν από πού προέρχεται η πληροφορία. Για αυτό χρειάζεται η ξεκάθαρη και επίσημη ενημέρωση. Οι κοινότητες μπορούν να συμβάλλουν, μπορούν να χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης.
Τέλος, αναφερόμαστε και πάλι στην ευρύτερη κοινωνική ένταση που προκαλείται από τις καταστάσεις όταν αυτές δεν αντιμετωπίζονται. Σε μια έξαρση ξενοφοβίας και ρατσισμού, με όλα τα ολέθρια αποτελέσματα που γνωρίζουμε καλά, ποιος θα φταίει; Οι πρόσφυγες;
Η κατάσταση διαφαίνεται εκρηκτική. Οι πρόσφυγες είναι αφημένοι και εκτεθειμένοι. Το πρόβλημα είναι γενικότερο. Προέρχεται από τα κέντρα αποφάσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ελληνικών Αρχών. Δεν προέρχεται από τους πρόσφυγες. Εάν δεν αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και θα οδηγήσουν σε περισσότερη καταστολή.
Σε αυτό, οι κοινότητες προσφύγων δεν μπορούμε να είμαστε μέρος.

από http://refugees.gr/2016/03/31