Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Σε κατάπιε η φωτιά

Από τον τοίχο της Ζωής Κόκαλου

8 χρόνια χωρίς την πράσινη ματιά σου Μαργαρίτα Καραπάνου. Η αναμέτρηση υπήρξε άνιση. 
Σε κατάπιε η φωτιά.
«Παιδί μου» λέει η γιαγιά, «θα σου δώσω συμβουλές. Σε λίγα χρόνια θα γίνεις δεσποινίς οικογενείας, κοτζάμ όνομα, όχι αστεία. Από δεσποινίς θα γίνεις και κυρία. Κι έτσι που θα ’σαι κυρία, θα γνωριστείς με κυρίους που θα σε θέλουν για κυρία. Μια κυρία της σειράς σου δεν πρέπει να ’χει και πολύ μυαλό – πειράζει τους κυρίους. Όταν ένας κύριος σου μιλάει, τα μάτια χαμηλά, ν’ ακούς, να μη μιλάς. Κοίτα το παρκέ ή το πέτο του κυρίου, ώσπου να ’ρθει η σειρά σου.
Όταν ο κύριος σε πάρει για κυρία, βάλει την πιτζάμα του κι εσύ τη νυχτικιά σου, μείνει όρθιος και γυμνός κι έπειτα από πάνω σου, μη δείξεις ποτέ ότι σου αρέσει, να φανταστείς πως κεντάς μέσα στο σαλόνι σταυροβελονιά με κύκνους και παγόνια. Αν σ’ αρέσει τόσο που δεν μπορείς να βαστηχτείς, κάνε πως πονάει η κοιλιά σου. Αν μούγκριζες, ο κύριος θα σε χώριζε, και με το όνομα που έχεις και τη θέση σου θα ήταν φοβερό.
Πάντα να φαίνεσαι σαν να είσαι στο σαλόνι: Να πίνεις τσάι ή να μιλάς για τα φτωχά παιδιά, και θα ’σαι μια κυρία καθώς πρέπει».
Τρέχω κάτω στη Φανή.
«Παιδί μου», λέει η Φανή, «μάθε το χάδι. Τη νύχτα μάθε τα μυστικά κάτω απ’ το σεντόνι, άνοιξε τα πόδια σου κι άφησε τ’ αστράκια και τις καταιγίδες να μπουν στα σωθικά σου. Μάθε τη θάλασσα, τους ποταμούς, τα μέλια και τις αγωνίες. Μάθε το σώμα σου, να το πιάνεις, να το σφίγγεις, να το κεντάς, να το ποτίζεις και να το φιλάς. Μάθε να το πιάνεις, να μουγκρίζεις, να κλαις και να γελάς, μάθε τα μυστικά κάτω απ’ το σεντόνι».
Τις νύχτες μένω ξύπνια ως το πρωί. Ποτέ δεν μ’ άρεσε η σταυροβελονιά. Κι ώσπου να γίνω κυρία καθώς πρέπει, έχω καιρό.


Μαργαρίτα Καραπάνου
«Η Κασσάνδρα και ο Λύκος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου