Οι εικαστικές εκθέσεις του 8ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κοζάνης

«Γυναίκες στους δρόμους της προσφυγιάς» 

Έκθεση φωτογραφίας του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.) για τις προσφύγισσες. Η έκθεση εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο στην Αθήνα σε χώρο του σταθμού ΣΥΝΤΑΓΜΑ του Μετρό, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και σε αυτή συμμετέχουν με έργα τους επτά φωτορεπόρτερς που ασχολήθηκαν με το προσφυγικό ζήτημα.

«Αντιμετωπίζοντας ο καθένας μας τις δικές του δυσκολίες, αλλά και συνολικά σαν χώρα και γνωρίζοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι οι πρόσφυγες αλλά ο πόλεμος που τους δημιουργεί, αναδεικνύουμε τα πρόσωπα αυτά, με την ελπίδα να πράξουμε όλοι το καθήκον αλληλεγγύης που μας αναλογεί και να συμβάλουμε στο να εξαλειφθούν ο πόλεμος και η προσφυγιά».

«Εγώ ο άνθρωπος» 

Η έκθεση με τίτλο «Εγώ ο άνθρωπος»  παρουσιάζει έργα τα οποία φιλοτεχνήθηκαν από έφηβους που διαμένουν στις δομές προσωρινής φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αμφιθέα, την Κόνιτσα και στο Safe Zone στην Αγία Ελένη και βρίσκονται υπό την διαχείριση της ΑΡΣΙΣ Ηπείρου μέσω χρηματοδότησης του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ). 

Οι έφηβοι δραστηριοποιούνται στον Χώρο Δραστηριοτήτων-Κοινωνική Υπηρεσία της ΑΡΣΙΣ συμμετέχοντας μεταξύ άλλων, σε εικαστικά εργαστήρια όπου εκφράζονται καθημερινά μέσω της Τέχνης. 

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να «μιλήσουν» μέσω της ζωγραφικής όπου αποτύπωσαν ανθρώπινα συναισθήματα από τη δική τους προσωπική ματιά. Τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι μία σύνθετη εμπειρία που επιδρά στο σώμα και την ψυχή, κοινή σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από φύλο, φυλή και ιδιότητα. Αυτός είναι και ο στόχος της έκθεσης «Εγώ ο Άνθρωπος», να μιλήσει σε όλο τον κόσμο σε μία γλώσσα κοινή για όλους, τη γλώσσα των συναισθημάτων.

Η έκθεση αποτελείται από 55-60 έγχρωμους και ασπρόμαυρους καμβάδες διαφόρων διαστάσεων.  

«ΙδΑΝεΙΚΟΣ Τόπος»

Η έκθεση φωτογραφίας πραγματοποιείται  από μια ομάδα παιδιών που φιλοξενούνται στη Δομή ανήλικων προσφύγων στην Αιανή Κοζάνης. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τα κινητά τους τηλέφωνα, κάτι που το κάνει πιο ιδιαίτερο διότι απεικονίζεται η προσωπική ματιά των παιδιών στον τόπο που τους φιλοξενεί, την Αιανή, που τους χάρισε ασφάλεια και αγάπη. Μια δανεική πατρίδα, ένα προσωρινό σπίτι, ένα ιδανικό μέλλον , όλα αυτά απεικονίζονται με την αμεσότητα των συναισθημάτων της φωτογραφικής εικόνας. Η έκθεση σε φέρνει στη θέση του άλλου νοερά αποκαλύπτοντας την ελπίδα για ζωή.