Αποφυλακίζεται «δικός μας» χρυσαυγίτης Νίκος Παπαβασιλείου

Στη δίκη της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή.
 

Σήμερα, μόλις τέσσερις μήνες μετά, ένα άλλο δικαστήριο «διόρθωσε» την απόφαση, του χορήγησε αναστολή και τώρα είναι ελεύθερος.
 

Βεβαίως, με έναν πολύ σκληρό όρο: να παρουσιάζεται μία φορά το μήνα στο αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του. Σκληρό μέτρο, επειδή του στερεί την ελευθερία να πίνει τον καφέ του στο Τμήμα της αρεσκείας του. Αλλιώς είχε συνηθίσει.
 

Πριν από αυτή την καταδίκη είχε καταδικαστεί σε τρία χρόνια και πέντε μήνες φυλακή, επειδή έκαψε στην Πλατεία Αμερικής το μαγαζί ενός μετανάστη και της Ελληνίδας συζύγου του.
 

Ήταν η περιοχή που έκανε περιπολίες, όπως ο ίδιος είπε. Συνεπώς ό,τι ήθελε έκανε, και μαγαζιά έκαιγε, αν δεν ανήκαν σε «δικούς μας».
 

Να είπε άραγε στο δικαστήριο «δικός σας είμαι», όπως είχε πει ο στενός του φίλος, ο Ρουπακιάς, εννοώντας βέβαια σ’ αυτή την περίπτωση «Έλληνας»;
 

Γιατί, αν ήταν αλλοδαπός κι απλά είχε καθυστερήσει ν’ ανανεώσει τη άδεια παραμονής του, θα βρισκόταν στο Παρανέστι.
 

Χωρίς απαγγελία κατηγορίας, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν θα έβγαινε από τη φυλακή παρά μόνον, αν το επιθυμούσε ο αστυνομικός διευθυντής.
 

Και θα έτρωγε ξύλο, εάν τολμούσε να υπενθυμίσει ότι το σύνταγμα της Ελλάδας δεν επιτρέπει κράτηση πάνω από 18 μήνες.
 

«Και 36 επιπλέον θα μείνεις», θα του απαντούσαν, «ποιος είσαι, ο Ρουπακιάς ή ο Μιχαλολιάκος;», που φυσικά είχαν βγει με την παρέλευση του
 18μήνου.
 

Αυτοί όμως ήταν «δικοί μας» (Έλληνες εννοώ).
 

Ένας 23χρονος Αλβανός, που ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία τεσσάρων μηνών, εδώ έζησε, εδώ έφτιαξε οικογένεια, γέννησε παιδί, που ήδη απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια, όπως και ο πατέρας του 23χρονου, πιάστηκε να μην έχει ανανεώσει έγκαιρα την άδεια παραμονής του. Το μόνο του «παράπτωμα» στα 23 χρόνια.
 

«Φιλοξενήθηκε» στο Παρανέστι (χωρίς απόφαση δικαστηρίου ή έστω εισαγγελέα) μόνο με απόφαση της αστυνομίας περισσότερο χρόνο απ’ όσον έμεινε στη φυλακή ο καταδικασμένος (μία φορά τρία χρόνια και πέντε μήνες, και άλλη μία φορά έξι χρόνια) Χρυσαυγίτης. Αλλά αυτός είναι «δικός μας», οι άλλοι «δεν είναι δικοί μας».
 

Όταν οι εγκληματίες Ναζί, παρά τα εγκλήματα, για τα οποία έχουν καταδικαστεί, μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, επειδή «είναι δικοί μας» (Έλληνες, εννοώ), ενώ «άλλοι», που δεν κατηγορούνται για κανένα αδίκημα, μπαίνουν και παραμένουν στις φυλακές για απεριόριστο χρόνο, παρά τις αντίθετες επιταγές του συντάγματός μας, επειδή «δεν είναι δικοί μας», πρέπει ν’ ανησυχούμε:
 

όταν η ελευθερία και η απόδοση δικαιοσύνης δεν παρέχεται ισότιμα σε όλους τους ανθρώπους, τότε η έννοια «δικός μας» μεταβάλλεται εύκολα κατά τη βούληση της εκάστοτε εξουσίας, και κανείς δεν είναι σίγουρος πότε ο ίδιος θα γίνει «άλλος».
 

Βαρβαρότητα.