«Για το μόνο πράγμα που είμαι ένοχος είναι ότι προσπάθησα να ζήσω. Προσπάθησα να ζήσουμε εγώ, η κόρη μου και η έγκυος γυναίκα μου». Αυτά είναι τα λόγια του Αμίρ Ζαχίρι, ενός 27χρονου πρόσφυγα από το Αφγανιστάν που καταδικάστηκε σε 50 χρόνια κάθειρξη από την ελληνική Δικαιοσύνη ως διακινητής.
Στις 12 Μαρτίου 2020 ο Αμίρ Ζαχίρι πακέταρε νοητά όλες του τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, έσφιξε τα δόντια, πήρε μια μεγάλη ανάσα, κράτησε από το ένα χέρι την τετράχρονη κόρη του και από το άλλο την έγκυο σύζυγό του και μπήκαν σε μια βάρκα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον. Σε μια προσπάθεια για ζωή.
Οταν ο διακινητής τούς εγκατέλειψε οι 24 πρόσφυγες που βρίσκονταν στη λέμβο έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σωθούν. Τους εντόπισε το ελληνικό λιμενικό και πίστεψαν ότι το μαρτύριό τους τελείωσε. Οχι όμως για όλους. Για δύο εξ αυτών ένας νέος γολγοθάς ξεκινούσε και δεν μπορούσαν καν να το φανταστούν.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου