Γράφει η Δέσποινα Σπανούδη
Και που λες παιδί μου, το 42 που ήμαν 10 χρόνω παιδάκι, έπεσε μεγάλη πείνα στην Ικαρία.
Τις βάρκες τις είχαν πάρει όλες, ο κόσμος δεν είχε τι να φάει. Πολλοί πέθαναν και πιο πολύ πεθαίναν τα παιδιά.
Την βάρκα όπου φύγαμε, την είχε φτιάξει ο μαραγκός μέσα στο σπίτι του. Ήτανε το σπίτι κοντά στο γυαλό και την ερίξανε μέσα το βράδυ. Πρώτος έφυγεν αυτός με την οικογένεια του, έπειτα εμείς.
Ήμασταν επτά η δική μας οικογένεια, άλλοι δύο και δύο οι καπετάνιοι, σύνολο 11. Η βάρκα ήτανε πολύ μικρή, καθόμασταν ο ένας πλάι στον άλλο. Ήτανε και φρέσκια και έβαζε νερά. Όλο το βράδυ και την άλλη μέρα, ο μεγάλος μου αδερφός έβγαζε τα νερά. Άμα βουλιάζαμε τα δύο τα πιο μικρά δεν ήξεραν καθόλου κολύμπι αλλά και μεις που ξέραμε τι θα κάμαμε μέσα στο πέλαγο; θα πνιγόμασταν.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου