Σχετικότητα

της Μαρίας Ορτουλίδου

Ο χρόνος
είναι ύπουλος
μας ξεγελά.
Πότε σάπισαν τα φρούτα στο καλάθι;
Πριν ήταν ζωντανά
τώρα μαράθηκαν
μαύρισαν.
Κοιτάζω το γκρίζο δρομάκι.
Νύχτωσε κιόλας;
Μα πριν ήταν μέρα.
Πότε θα ’ρθεις;