«Να με σκοτώσουν, να με καταδικάσουν ή να με πουν πουτάνα;»

Μερικές φορές το να είσαι γυναίκα δεν είναι μόνο δύσκολο, αλλά κι αδιέξοδο.
* Ο τίτλος από το εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο του σκιτσογράφου John Antóno, που συνοδεύει το άρθρο.

Ένα κορίτσι 14 χρονών ξεκινάει να πάει στο φροντιστήριο. Το μάθημα τελειώνει στις 18:00 και ξεκινάει να γυρίσει στο σπίτι του που βρίσκεται ακριβώς απέναντι σε μια φιλήσυχη γειτονιά των προαστίων της Αθήνας. Ένας άντρας που επιβαίνει σε μια μηχανή προλαβαίνει στο μεταξύ να του κλείσει τον δρόμο, να το αρπάξει από το μπράτσο και να του πει: «θα σου γ@μησω το μουν@ απόψε». Ευτυχώς ένα αυτοκίνητο στρίβει εκείνη την ώρα στον δρόμο κι εκείνος φεύγει. Είναι ένας άντρας 45 περίπου χρονών που μένει 2-3 στενά παραπάνω.
Ένα άλλο κορίτσι έχει κλείσει τα 22 και πιάνει την πρώτη της δουλειά. Ένα πρωί ο διευθυντής την καλεί να τον βοηθήσει να κάνουν μια δουλειά στην αποθήκη. Την στριμώχνει σε έναν τοίχο, ακινητοποιεί τα χέρια της και προσπαθεί να την φιλήσει και να πιάσει το στήθος της. Εκείνη προσπαθεί να ξεφύγει αλλά είναι πολύ μεγαλόσωμος για να τα καταφέρει. Ευτυχώς η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και μπαίνει μέσα στον χώρο ένας άλλος εργαζόμενος. Για τις επόμενες μέρες προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη δουλειά της. Μετά αρχίζει να τις στέλνει χυδαία μηνύματα... για χρόνια.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.