Για την Didem για την Hande

Αυτή η φωτογραφία είναι από το Istanbul Pride το 2015, το πρώτο Pride που είχε απαγορευθεί από την τουρκική κυβέρνηση και στη συνέχεια είχε δεχτεί αστυνομική επίθεση.
Η Didem και η Hande, δυο φίλες, δυο τρανς γυναίκες, δυο εργάτριες του σεξ, έχουν μόλις δεχτεί επίθεση από τους μπάτσους, κι όμως κρατάνε το κεφάλι τους ψηλά ακόμα και αν τα μάτια τους είναι γεμάτα δάκρυα.
Το καλοκαίρι του 2016, οι «πελάτες» της Hande την οδήγησαν χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης, τη βίασαν και την έκαψαν ζωντανή.
Το καλοκαίρι του 2019, η Didem αποφάσισε να τελειώσει τη δική της ζωή, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.
Η Hande και η Didem ήταν δυο από τις πολλές τρανς γυναίκες στην Τουρκία, που η ύπαρξή τους θεωρείται απειλή για την εξιδανικευμένη αρρενωπότητα. Δύο από τις τρανς γυναίκες που γίνονται καθημερινά στόχος των εγκλημάτων μίσους που τροφοδοτούνται από την τρανσφοβία και τον μισογυνισμό.
Είναι δυο από τις πολλές, για τις οποίες δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη για όσα πέρασαν λόγω της κοινωνικά αποδεκτής τοξικής αρρενωπότητας, είναι δυο από τις πολλές που δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και να πεθαίνουν σε ένα ζεστό κρεβάτι.
Είναι γεγονός ότι είναι εξαιρετικά απίθανο μια τρανς γυναίκα να πεθάνει από φυσικά αίτια σε αυτή την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των τρανς εγκλημάτων, καθώς αν δεν εξωθηθεί στην αυτοκτονία, είναι πιθανό να δολοφονηθεί.
RIP Didem!
RIP Hande!
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα σας, κρατώντας το κεφαλι μας ψηλά, ακόμη και όταν τα μάτια μας είναι γεμάτα δάκρυα.
“Ξέρω ότι οι νεκροί δεν μιλούν αλλά η σιωπή μου γίνεται η κραυγή μιας γυναίκας εκεί έξω, που πληκτρολογεί τις λέξεις αυτές γιατί θα μπορούσε να είναι στη θέση μου ή κατεβαίνει στους δρόμους με το όνομά μου στα χείλη της και έχει το κουράγιο να μετατρέψει το σώμα της σε ασπίδα στη μάχη της να απελευθερωθεί.” - έγραφε η Έσρα για την Χαντέ, τρία χρόνια πριν.
Τα σώματά μας ασπίδες στη μάχη για την απελευθέρωση. Τα χέρια μας τεντώνουν να αγκαλιάσουν τις αδερφές μας στην Τουρκία.
Κάτω η Πατριαρχία!
Φεμινιστική συλλογικότητα Καμία Ανοχή

Ενήλικες πρόσκοποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας βρέθηκαν στην Προσωρινή Δομής Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων

Την Κυριακή 14 Ιουλίου, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στην Προσωρινή Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, στην Αιανή Κοζάνης, 12 ενηλίκους εθελοντές προσκόπους από διαφορά σημεία της Ελλάδας.

Στο πλαίσιο της σεμιναριακής εκπαίδευσης τους, μας παρουσίασαν την τεχνική Παπιε Μασε (papier-mâché). Κόψαμε παλιές εφημερίδες, χαρτιά και στην συνέχεια φτιάξαμε πεπιεσμένο χαρτί για διάφορες χρήσεις.

Τέλος, μας ενημέρωσαν για την σημαντικότητα της ανακύκλωσης χαρτιού και της επαναχρησιμοποίησης του.

Τους ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την μοναδική εμπειρία.

Η Κοσμητόρισσα της Φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Κρητης Αγγέλα Καστρινάκη αντί ομιλίας στην τελετή αποφοίτησης αναφέρθηκε στην φρικτή δολοφονία της Σούζαν Ητον

Η ομιλία της Κοσμητόρισσας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου  Κρήτης Αγγέλας Καστρινάκη στην τελετή αποφοίτησης των νέων πτυχιούχων ήταν αφιερωμένη στη Σουζάνα Ήτον.

Αγαπητοί τελειόφοιτοι και τελειόφοιτες, αγαπητοί γονείς, σήμερα είναι μέρα γιορτής για σας όσο και για μας. Πριν γιορτάσουμε όμως, πριν σας κατευοδώσω και σας ευχηθώ,

θεωρώ χρέος μου να αναφερθώ στο γεγονός που συγκλονίζει τις τελευταίες μέρες την Κρήτη.

Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας περίκλειστος χώρος όπου δάσκαλοι μεταβιβάζουν στους μαθητές τους γνώσεις και δεξιότητες. Είναι κομμάτι της κοινωνίας, ένα επίλεκτο αν θέλετε κομμάτι, που μέσα σε αυτό διαμορφώνεται η κοινωνία του μέλλοντος, επωάζονται και ζυμώνονται οι αξίες που θα μεταδοθούν στους νεότερους, στα παιδιά, στα φυσικά και στα πνευματικά παιδιά που θα είναι οι μαθητές και οι μαθήτριές σας. Στο Πανεπιστήμιο φτιάχνουμε –εν μέρει βέβαια και στον βαθμό που μας αναλογεί – την επόμενη μέρα της Ελλάδας.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Βραδιά αστροπαρατήρησης για τους εφήβους της Προσωρινής Δομής Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων

Την Τρίτη 9 Ιουλίου, οι έφηβοι της Προσωρινής Δομής Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια βραδιά αστροπαρατήρησης με την πολύτιμη συμβολή και καθοδήγηση του Αστρονομικού Συλλόγου Δυτικής Μακεδονίας.

Μάθαμε πολλά για τον νυχτερινό ουρανό, τις θέσεις των πλανητών, τα νεφελώματα, κ.α.

Ευχαριστούμε ολόψυχα τον Αστρονομικό Σύλλογο Δυτικής Μακεδονίας που μας χάρισε μια υπέροχη βραδιά.

Πόσα στοίχισαν/στοιχίζουν στον Ελληνα οι πρόσφυγες;

Oι Ελληνες πολίτες ωφελήθηκαν οικονομικά από την προσφυγική κρίση λόγω της αύξησης του ΑΕΠ που προέκυψε από την εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό. Ακούγεται απάνθρωπο και παράλογο στον σκληρά παράλογο κόσμο που ζούμε. Είναι όμως γεγονός.

Το ερώτημα αυτό το ακούω από φίλους και γνωστούς, άλλοτε καλόβουλα ως απορία και άλλοτε κακόβουλα ως ξενοφοβική δήλωση. Η απλή και ξεκάθαρη απάντηση είναι ότι οι Ελληνες πολίτες δεν πλήρωσαν τίποτα για τους πρόσφυγες.

Στην πραγματικότητα, οι Ελληνες πολίτες ωφελήθηκαν οικονομικά από την προσφυγική κρίση λόγω της αύξησης του ΑΕΠ που προέκυψε από την εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Ακούγεται απάνθρωπο και παράλογο στον σκληρά παράλογο κόσμο που ζούμε. Είναι όμως γεγονός. Τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. που δείχνουν τα συνολικά ποσά που τοποθετήθηκαν για την αρωγή των προσφύγων στην Ελλάδα είναι δημοσίως διαθέσιμα στη σχετική επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Ε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

City Plaza: Ο αγώνας συνεχίζεται

Προχθές, η συλλογικότητα του City Plaza παρέδωσε στους πρώην εργαζόμενους τα κλειδιά του κατειλημμένου ξενοδοχείου. Στους εργαζόμενους, στους οποίους ανήκει ο κινητός εξοπλισμός του ξενοδοχείου, λόγω οφειλών μετά την πτώχευσή του, και οι οποίοι εξέφρασαν γραπτώς την αλληλεγγύη τους στην κατάληψη (http://solidarity2refugees.gr/252-2/). 

Το εγχείρημα του City Plaza ξεκίνησε στις αρχές του 2016, όταν τα σύνορα προς την Ευρώπη άρχισαν να κλείνουν και χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν στη χώρα, με τους αρμόδιους να είναι σε σύγχυση. Τότε η πρόνοια για τους πρόσφυγες βρέθηκε στα χέρια της κοινωνίας – με τα κινήματα αλληλεγγύης να πάνε μπροστά σε αυτόν τον αγώνα – που αυθόρμητα γέννησε πρωτοβουλίες και οργανώθηκε αστραπιαία για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ανθρώπων. Δεν υπήρχε ούτε χρόνος ούτε επιλογή παρά μόνο να βοηθήσεις σε αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια σου. Ήταν από τις ξεκάθαρες περιπτώσεις που η κοινωνία κινήθηκε ολόσωμη προς το δίκαιο κ επιτακτικό και όχι το νομότυπο μπροστά σε μια ανθρώπινη καταστροφή.

Το εγχείρημα του City Plaza έγινε σημαία αυτού του αγώνα αλληλεγγύης από τα κάτω. Δεν ήταν μόνο μια στέγη και ένα πιάτο φαί για τους πρόσφυγες, ήταν ένας χώρος συνύπαρξης, πολιτισμού, διεκδίκησης και αξιοπρέπειας, κλείνοντας το μάτι στους θεσμικούς που οργανώνουν τις πανάκριβες αλλά παρολαυτά συχνά απάνθρωπες επίσημες δομές φιλοξενίας. Ήταν άθλος η λειτουργία του City Plaza για 3 αδιάκοπα χρόνια, χωρίς καμιά επιχορήγηση, με άμισθους εργαζόμενους, με τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει μια μη θεσμική συλλογικότητα. Γιατί ένας χώρος φιλοξενίας προσφύγων είναι ένα φοβερά απαιτητικό και πολύπλοκο εγχείρημα, ένας ζωντανός οργανισμός 24/7. Το City Plaza κατάφερε να ανταπεξέλθει στο λειτουργικό βάρος με συνέπεια μέχρι το τέλος γιατί δεν ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό «μια ομάδα αγνώστων» ή «καταληψίες» όπως αναφέρονται στα απαράδεκτα και μονόπλευρα ρεπορτάζ καναλιών. Αυτή η άποψη θα ήταν απλοϊκή. Το εγχείρημα του City Plaza κατάφερε να λειτουργήσει με τη συνδρομή ολόκληρης της κοινωνίας ως πράξη δίκαια. Είναι το σύμβολο όλης εκείνης της αυθόρμητης στήριξης που έδωσαν οι Έλληνες στους πρόσφυγες.

Παλαιστίνη: Δεν είναι ...«συγκρούσεις», είναι κατοχή- Ίσες αποστάσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο υπέρ του ισχυρού

Ο ισραηλινός στρατός κατοχής δολοφονεί αδιακρίτως Παλαιστινίους όπως κάποιος μπορεί να σκοτώνει μύγες. Δεν αντιδρά κανείς. Τραυματίζει τα παιδιά τους, αφήνει ανάπηρους τους γονείς τους, τους καταδικάζει σε βασανιστική ζωή. Δεν αντιδρά κανείς. Ο ισραηλινός στρατός κατοχής κατεδαφίζει τα σπίτια τους, προσαρτά τη γη τους, τους αποκλείει στα σπίτια τους ή στις γειτονιές τους, τους καταστρέφει τις σοδιές. Δεν αντιδρά κανείς. Τους χώνει εποικισμούς μέσα στις πόλεις τους, τους παίρνει το νερό και τους αφήνει διψασμένους, αφήνει τις  γυναίκες να κοιλοπονούν στα σημεία ελέγχου, τους γέροντες να ψυχορραγούν μέσα στο δρόμο. Δεν αντιδρά κανείς. Μετατρέπει τη Λωρίδα της Γάζας σε μια τεράστια φυλακή για περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο ψυχές και έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου επ’ αυτών, συνήθως επιλέγοντας το θάνατο. Δεν αντιδρά κανείς.

Φυλακίζονται κατά δεκάδες άνδρες, γυναίκες και ανήλικοι, χωρίς καν απαγγελία κατηγορίας επί χρόνια (διοικητική κράτηση). Δεν αντιδρά κανείς. Βασανίζονται, δεν έχουν πρόσβαση σε δικηγόρο (αφού δεν υπάρχει κατηγορία), δεν έχουν επαφή με τις οικογένειές τους επί μήνες, ή χρόνια. Δεν αντιδρά κανείς. Βομβαρδίζονται με λευκό φώσφορο (που είναι απαγορευμένο όπλο). Δεν αντιδρά κανείς.

Όλα αυτά δεν τα έκανε χθες και σήμερα που διαδηλωτές πυροβολούνται στο ψαχνό. Τα κάνει δεκαετίες. Στην αρχή το άλλοθι ήταν ότι οι Παλαιστίνιοι δεν δέχονται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Το δέχτηκαν μετά την πρώτη Ιντιφάντα. Μετά ήταν ότι δεν κάθονται να συζητήσουν. Κάθισαν, συζήτησαν, συμφώνησαν στη συμφωνία του Όσλο και επί χρόνια τους κορόιδευαν με τις απαιτήσεις να γίνονται ολοένα περισσότερες και ζητώντας τους να δεχτούν ένα κράτος Μπαντουστάν όπου δεν θα είχαν κανέναν έλεγχο, ούτε καν το δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορα και την οικονομία τους. Όταν αρνήθηκαν τον απόλυτο εξευτελισμό, τους ξανασκότωσαν. Τους σκότωσαν το 2002 στη Δυτική Όχθη με τις μπουλντόζες να περνούν πάνω από τα σπίτια σε προσφυγικούς καταυλισμούς (αλήθεια θυμάται κανείς την Γκερνίκα του καταυλισμού της Τζενίν), με τους στρατιώτες να μπαίνουν στα δημόσια κτίρια και να εξαφανίζουν καταστρέφοντας κάθε έγγραφο (δημοτολόγια, πιστοποιητικά γεννήσεως, τίτλους ιδιοκτησίας) που αποδείκνυε την παρουσία τους εκεί σχεδόν σε όλες τις πόλεις.  Δεν αντιδρά κανείς.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Σήμερα 5/7/2019 η συγκρατούμενή μας Σοφία Κανελλοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή στις τουαλέτες του θαλάμου 2 στο ισόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Την βρήκαμε οι συγκρατούμενές της απαγχονισμένη και παρά τις τεχνητές αναπνοές και τις μαλάξεις που τις κάναμε (η μία κρατούμενη είναι γιατρός), δεν επανήλθε στη ζωή. Η Σοφία Κανελλοπούλου είχε προφυλακιστεί πριν λίγες ημέρες και αντιμετώπιζε χρόνια ψυχιατρικά προβλήματα.

Ανακριτής και εισαγγελέας που αποφάσισαν πως πρέπει να προφυλακιστεί, είναι υπεύθυνοι αφού δεν διέταξαν ως όφειλαν ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη ενώ γνώριζαν ότι είχε πρόσφατα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει. Ψυχιατρείο για γυναίκες κρατούμενες δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει ούτε νοσοκομείο, γεγονός που έχουμε καταγγείλει επανειλημμένες φορές στο παρελθόν. Έχουμε καταγγείλει το γεγονός ότι γυναίκες με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα τις πετάνε στις φυλακές, σε ένα περιβάλλον που όχι μόνο δεν είναι κατάλληλο για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά επιδεινώνει τα όποια προβλήματα ψυχικής υγείας. Τις γυναίκες αυτές, όπως έγινε και στην περίπτωση της Σοφίας, είναι ‘‘υποχρεωμένες’’ να προσέχουν οι συγκρατούμενές τους. Αυτό κάνουμε πάντα για λόγους ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο γυναίκες που επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Όμως όπως ήδη έχουμε δηλώσει στο παρελθόν κάποια στιγμή δεν θα προλάβουμε να επέμβουμε εγκαίρως, όπως και έγινε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Εθνική Κωφών: Στην κορυφή του Κόσμου!

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επιβλήθηκε 51-42 της Λιθουανίας στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος που έγινε στο Λούμπλιν της Πολωνίας.
Οι παίκτριες της Αθηνάς Ζέρβα πάτησαν γκάζι στη δεύτερη περίοδο και προηγήθηκαν 20-15 στο ημίχρονο.
Τέσσερις διαδοχικοί πόντοι της Αλεξίας Σπίνου και άλλοι δύο της Στεφανίας Πατέρα έφεραν τη διαφορά στο +9 υπέρ της Εθνικής ομάδας.
Η Λιθουανία μείωσε με ένα μίνι σερί, όμως η «γαλανόλευκη» απάντηση ήρθε γρήγορα.
Όταν έγινε το 32-22 στο 2:55, η πλάστιγγα έγειρε προς την Εθνική Κωφών.
Η τρίτη περίοδος έκλεισε στο 34-25 και εν συνεχεία δύο διαδοχικά τρίποντα διαμόρφωσαν το 40-25 που, ουσιαστικά, έβαζε τέλος στη σεμνή τελετή.

Η Λιθουανία είχε επιβληθεί της Εθνικής στην πρεμιέρα με 62-48, όμως η τελευταία λέξη ήταν «γαλανόλευκη».

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Πρόσφυγες, Μετανάστες και Εθελοντισμός: στο δρόμο προς την κατανόηση και την συμπερίληψη, πρωτοβουλία του ΑΠΘ

Συνάντηση δικτύωσης οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης με τίτλο: «Πρόσφυγες, Μετανάστες και Εθελοντισμός: στο δρόμο προς τη συμπερίληψη»,

διοργανώνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του Ερευνητικού Ευρωπαϊκού Έργου Volunteering Among Immigrants – VAI (https://www.vai-project.eu). Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 10 Ιουλίου ώρα 17.00, στο LAB29A του SolidarityNow, στην οδό Πτολεμαίων 29A (2ος όροφος).

Το έργο VAI, αφορά στον εθελοντισμό με και για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Κεντρική ιδέα του έργου είναι να διερευνήσει και να αναδείξει τη σχέση μεταξύ του εθελοντισμού – ως μορφή κοινωνικής συμμετοχής – και της κοινωνικής ενσωμάτωσης και συμπερίληψης των προσφύγων και των μεταναστών.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από το 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κοζάνης

Τι μπορεί να χωρέσει σε ένα φεστιβάλ κοινωνικής αλληλεγγύης:

Μια κεντρική πλατεία Κοζάνης γεμάτη από κόσμο, που χώρεσε μια τεράστια αλυσίδα ανθρώπων ενάντια στη ρατσιστική βία, υπό τον ήχο αφρικάνικων κρουστών.

Μια μικρή αυλή ενός πέτρινου σπιτιού που χώρεσε παιδιά από τρεις διαφορετικές ηπείρους να χορεύουν αγκαλιασμένα.

6 δράσεις για παιδιά, σε δυο ημέρες, που χώρεσαν περισσότερα από 100 χαμόγελα.

26 μουσικοί που χώρεσαν σε 4 μπάντες, ένας απρόσμενος καλεσμένος και 8 παιδιά από την Αφρική που στα όνειρα τους χωράει η μουσική.

50 προσφυγόπουλα από την περιοχή και όμορους νομούς, που χώρεσαν στις δράσεις του φεστιβάλ και στήριξαν τη διοργάνωση του.

70 συμμετέχουσες/ντες, ενήλικες και έφηβες/οι, που χώρεσαν σε 4 δημιουργικά-βιωματικά εργαστήρια.

60 φίλες και φίλοι της μεγάλης οθόνης που χώρεσαν στην αίθουσα προβολών και παρακολούθησαν 6 ταινίες-ντοκιμαντέρ, σε δυο ημέρες.

6 καλεσμένοι ομιλητές στις ανοιχτές συζητήσεις, από διάφορα μέρη της χώρας.

500 και παραπάνω φίλες και φίλοι που χώρεσαν την κάθε ημέρα στη φιλόξενη αυλή του Βαλταδωρείου Γυμνασίου, παρακολουθώντας κάτι από το φεστιβάλ ή και όλα.

Πολλές κουβέντες, ένας απολογισμός και μια δέσμευση για την επόμενη χρονιά που χώρεσαν σε μια γεμάτη από κόσμο αυλή, στο αποχαιρετιστήριο party.

Έκκληση ανθρωπιστικών οργανώσεων και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Carola Rackete

Στις 30 Ιουνίου, η Carola Rackete, πλοίαρχος του διασωστικού σκάφους Sea-Watch 3 αποβίβασε στη Λαμπεντούζα 42 ανθρώπους που διέφυγαν από τη Λιβύη και διεσώθησαν στη Μεσόγειο. Συνελήφθη έπειτα από δύο εβδομάδες παραμονής του σκάφους σε διεθνή ύδατα. Σήμερα, αντιμετωπίζει σοβαρές διώξεις και το ενδεχόμενο καταδίκης σε πολυετή φυλάκιση, διότι εισήλθε, αναγκαστικά, στα ιταλικά ύδατα και ελλιμένισε το σκάφος στη Λαμπεντούζα, αψηφώντας την απαγόρευση των Ιταλικών αρχών.

Η Ιταλία, υλοποιώντας την πολιτική αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει υιοθετήσει νομοθετικά μέτρα που ουσιαστικά ποινικοποιούν τη διάσωση ανθρώπων στη θάλασσα με την απαγόρευση εισόδου και ελλιμενισμού στα λιμάνια της χώρας των διασωστικών πλοίων, μέσω της επιβολής προστίμων και στερητικών της ελευθερίας ποινών. Η λύση, όμως, απέναντι στον εκτοπισμό των ανθρώπων, που γίνεται λόγω απόλυτης ανάγκης, δεν μπορεί να είναι η επιστροφή τους σε χώρες που θα τεθούν υπό καθεστώς παράνομης κράτησης, εκτεθειμένοι/ες σε βασανιστήρια, ή θα ζήσουν σε συνθήκες κινδύνου για τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα. Μία τέτοια χώρα είναι και η Λιβύη, όπου οι άνθρωποι που επιστρέφουν φυλακίζονται σε κέντρα κράτησης για αόριστες περιόδους και υφίστανται συστηματική βία, όπως έχει τεκμηριωθεί σε πολλές εκθέσεις.

Η αλληλεγγύη μας τους τρομάζει: Η Υπόθεση της Carola Rachete

Η περίπτωση της Carola Rachete, καπετάνισσας του διασωστικού πλοίου Sea Watch 3, που συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές μόλις ελλιμένισε το πλοίο στο λιμάνι της Λαμπεντούζα αποβιβάζοντας 42 ανθρώπους που διέφυγαν από την Λιβύη μετά από 2 βδομάδες περιπλάνησης στην Μεσόγειο, έχει προκαλέσει κύματα συμπαράστασης σε ολόκληρο τον κόσμο.

Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, Διευθυντή του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας

Η σύλληψη της από τις ιταλικές αρχές και η άσκηση κατηγοριών εις βάρος της που επισύρουν μακροχρόνιες ποινές συμπυκνώνουν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τις δύο όψεις του προσφυγικού δράματος.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

EIMAI EΓΩ ΕΝΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗΣ- ΚΟΖΑΝΙΤΙΣΣΑ; της Τάσας Σιόμου

Τα άγια κόκαλα των προγόνων μου  δεν είναι στο χωνευτήρι  τ΄Αϊγιόρ’. Σε άθικτους τάφους αναπαύονται,  στα γύρω ή και μακρινότερα. Είμαι , όμως, ένας Κοζανίτης- ισσα.

Άλλα αμπέλια και χωράφια πότισε ο ιδρώτας της φαμίλιας μου.  Είμαι, όμως, κι εγώ  ένας Κοζανίτης- ισσα.
Αλλού οι συγγενείς κι οι παιδικοί μου φίλοι. Όμως, είμαι κι εγώ…
Άλλη η διάλεκτος ή άλλο το ιδίωμά μου κι άλλοι οι χοροί κι οι γεύσεις μας. Όμως  κι εγώ  ΕΓΙΝΑ  ένας  Κοζανίτης- ισσα.
Αφού  εδώ  οι δικοί μου έστησαν το σπιτικό τους, εδώ ύφαναν την προκοπή τους, ή εγώ έχτισα εδώ τη δική μου φωλιά και συγγενέψαμε  με τις συμπάθειές μας.
Αφού τα γιαπράκια συντρόφεψαν το εβρεστόν ή το καταφιώτικο συνόδεψε τα κρητικά καλτσούνια.  Τ΄άργανα αντάμωσαν  της λύρας τον αχό και το κρασί της αποκριάς μας έκανε όλους ένα.
Μαζί γελάσαμε στα κοζανίτικα πειράγματα κι η ισχυρή παράδοση  Κοζανίτες μας βάφτισε όλους.
Προσπεράσαμε, λοιπόν, το σπάσιμο της λύρας στα γλέντια της αποκριάς και  δονήσαμε την απαγορευμένη πλατεία με τους τρανταχτούς χορούς μας.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Ελεύθερη αφέθηκε η Κάρολα Ρακέτε!

Την άμεση απελευθέρωση της πλοιάρχου του Sea Watch, Καρόλα Ρακέτε διέταξε ιταλικό δικαστήριο. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι η Γερμανίδα καπετάνισσα δεν παρέβη το νόμο και ενήργησε με γνώμονα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η 31χρονη Ρακέτε παρέβη της εντολές του ιταλικού ναυτικού και μπήκε στο λιμάνι της Λαμπεντούζα το Σάββατο. Το Sea Watch 3 συγκρούστηκε με σκάφος του ιταλικού λιμενικού, βγάζοντας στη στεριά 41 μετανάστες που είχε διασώσει. Συνελήφθη άμεσα και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Η Ρακέτε στην απολογία της ζήτησε συγγνώμη για τη σύγκρουση με το ιταλικό σκάφος, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για ατύχημα και εξήγησε ότι μόνη της έννοια ήταν η προστασία των μεταναστών που βρίσκονταν στη θάλασσα για πάνω από δυο εβδομάδες. Η απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου θεωρείται πλήγμα στον ισχυρό άνδρα της κυβέρνησης και υπουργό Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, που ζητούσε επίμονα την καταδίκη της. Δήλωσε ότι περίμενε μια πιο αυστηρή στάση από την ιταλική δικαιοσύνη και υποσχέθηκε ότι θα απελάσει την Ρακέτε το συντομότερο δυνατό. 

Πηγή: https://gr.euronews.com

Πώς τα προσφυγόπουλα εμπλουτίζουν το δημόσιο σχολείο

«Madrasa, Madrasa!» - δηλαδή «Σχολείο!» - θυμάμαι να λένε με μια φωνή τα παιδιά σε προσφυγικούς καταυλισμούς της χώρας το καλοκαίρι του 2016, όταν με κλιμάκιο του Συνηγόρου του Παιδιού τα επισκεπτόμασταν και τα ρωτούσαμε «τι θέλετε και τι έχετε περισσότερο ανάγκη εδώ που βρίσκεστε;». Ένα αίτημα που πίσω του κρύβει την ανάγκη αλλά και το δικαίωμα όλων των παιδιών για κανονικότητα, ελεύθερη μάθηση και ισότιμη κοινωνική συμμετοχή.

Πέρασαν ακριβώς τρία χρόνια από την ανακοίνωση των προτάσεων της επιστημονικής επιτροπής που συγκροτήθηκε στο υπουργείο Παιδείας για αυτό τον σκοπό, που είχαν περιληφθεί στην έκθεση «Οι εκπαιδευτικές δράσεις για τα παιδιά των προσφύγων». Μια τεράστια προσπάθεια ξεκίνησε σε όλη τη χώρα για να τεθεί σε λειτουργία ένας μηχανισμός που χρειαζόταν να γίνει κατανοητός, αποδεκτός και ευέλικτος, να υπερβεί γραφειοκρατικά προσκόμματα, να προσαρμοστεί στις τοπικές ανάγκες, να πλαισιωθεί από εκπαιδευτικούς με διάθεση, σχετικές γνώσεις και διαρκή επιμόρφωση, και κυρίως να πείσει τους και τις πολίτες ότι το επιδιωκόμενο είναι προς συμφέρον όλων των παιδιών και δεν θα απειλήσει ή διαταράξει την άσκηση των δικών τους δικαιωμάτων. Μια προσπάθεια που έπρεπε αναγκαστικά να λάβει υπόψη τους χωροταξικούς περιορισμούς των σχολείων που βρίσκονταν κοντά στους χώρους μαζικής φιλοξενίας, την κινητικότητα του προσφυγικού πληθυσμού, αλλά και τις επιφυλάξεις των γηγενών απέναντι στον μαθητικό πληθυσμό από τρίτες χώρες με εμπειρίες πολέμου και αποχής από το σχολείο, με διαφορετικές θρησκείες, γλώσσες και πολιτισμικές αναφορές.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.