Έτσι, οι γερμανοί ναζί -με την αηδιαστική μεθοδικότητα που τους χαρακτήριζε- χάραζαν το αρχικό Ζ στο χέρι των Ρομά που έφταναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Ceija Stojka εκτοπίστηκε μαζί με τη μητέρα και τις αδερφές της στα 10 της χρόνια (1943). Μέσα στα στρατόπεδα ήταν ένας αριθμός ανάμεσα στους χιλιάδες άλλους αριθμούς. Αυτή ήταν ο αριθμός Ζ6399. Όνομα απέκτησε ξανά μόνο όταν απελευθερώθηκε το Μπέργκεν-Μπέλσεν, το τελευταίο από τα τρία στρατόπεδα στα οποία φυλακίστηκε.
"Μεγάλωσα μαθημένη στην ελευθερία, τα ταξίδια και τη σκληρή δουλειά... Ο καταυλισμός που διαμέναμε περιφράχτηκε και φρουρούταν από την αστυνομία. Ήμουν 8 ετών όταν οι Γερμανοί πήραν τον πατέρα μου. Λίγους μήνες αργότερα, η μητέρα μου έλαβε τις στάχτες του σε ένα κουτί. Στη συνέχεια, οι Γερμανοί πήραν την αδερφή μου, την Kathi. Τελικά, μας εκτόπισαν όλους σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο για Τσιγγάνους στο Μπίρκεναου. Ζούσαμε στη σκιά ενός κρεματορίου που κάπνιζε και αποκαλούσαμε το μονοπάτι μπροστά από τους κοιτώνες μας ο «δρόμος προς την κόλαση», γιατί οδηγούσε στους θαλάμους αερίων".
Της πήρε 40 χρόνια για να εκφράσει τη φρίκη των στρατοπέδων, των κρεματορίων, τη μυρωδιά της καμένης σάρκας στον αέρα, τα κοράκια που γυρόφερναν πάνω από τα συρματοπλέγματα. Άρχισε μόνη της να ζωγραφίζει στα 50 της χρόνια, χωρίς να διδαχτεί τίποτα ποτέ και από κανέναν δάσκαλο.
Η φρίκη στάθηκε επαρκής δασκάλα, μάλλον.
* Με αφορμή τη σημερινή 2α Αυγούστου, το Porajmos.
Είναι η ημέρα ανάμνησης για το Ολοκαύτωμα των Ρομά, την επιχείρηση αφανισμού τους από τους ναζί κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις 2 Αυγούστου 1944 δόθηκε η τελευταία εντολή μαζικής εξολόθρευσης. Τη νύχτα της 2ας προς 3η Αυγούστου, 2.897 Ρομά άντρες, γυναίκες και παιδιά εξοντώθηκαν στους θαλάμους αερίων του ναζιστικού στρατοπέδου Άουσβιτς - Μπίρκεναου.
** "Οι γυναίκες του Μπίρκεναου" (έργο της Ceija Stojka)
από τον τοίχο της Κικής Σταματόγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου