Το βιβλίο σεξουαλικής αγωγής που δεν πήραν ΠΟΤΕ οι Έλληνες μαθητές

Στη χώρα που (κάποιοι) ωρύονται για τα “αγέννητα παιδιά” υπήρχε σχετικό βιβλίο και μάθημα. Τι απέγιναν;

τη χώρα που (κάποιοι) ωρύονται για τα “αγέννητα παιδιά” (πώς καταμετρώνται άραγε;) και αδιαφορούν για τα εν ζωή, εν έτει 2000 (είκοσι χρόνια πριν) τυπώθηκε αυτό το βιβλίο Σεξουαλικής Αγωγής για τους μαθητές του Λυκείου. Η τύχη του μέχρι σήμερα αγνοείται. Όπως και του αντίστοιχου μαθήματος. Δεν ξέρω αν ποτέ το πήρε μαθητής στα χέρια του, τότε ούτε που το φανταζόμουν ότι θα δουλεύω σε σχολείο.

Διαβάζουμε στις πρώτες σελίδες:

Φορέας: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΕΞΟΛΟΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Συγγραφείς: Κώστας Γκοτζαμάνης, Ψυχίατρος & Ζήσης Παπαθανασίου, Επ. Καθηγητής Μαιευτικής – Γυναικολογίας ΑΠΘ.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Κολομβία: Δολοφονήθηκε ο ακτιβιστής και προστάτης των παπαγάλων

Του Διονύση Παπαδόπουλου

Η προστασία του περιβάλλοντος στην Κολομβία έχασε έναν άλλο αγωνιστή τον Gonzalo Cardona. Ηταν ο πρώτος περιβαλλοντικός ακτιβιστής που δολοφονήθηκε το 2021. Την χρονιά που πέρασε πάνω από 100 έχασαν την ζωή τους.

Ο Cardona έγινε ευρέως σεβαστος ως ο φύλακας του απειλούμενου παπαγάλου με τα κίτρινα αυτιά (Ognorhynchus icterotis) ,ένα ενδημικό είδος που προέρχεται από τα υγρά δάση των κεντρικών Άνδεων.

Ο βιολόγος που εργάστηκε για το ιδρυμα ProAves ως συντονιστής του αποθεματικού Loros Andino εξαφανίστηκε στις 8 Ιανουαρίου κοντά στο χωριό La Unión,στο τμήμα Valle del Cauca,και ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε την περασμένη Τρίτη,δολοφονήθηκε εξ επαφής με.δύο σφαίρες στο στήθος,η σωρός του ηταν καλυμμένη με κλαδιά και λάσπη.

Μεταξύ των πολλών οργανώσεων που έχουν καταδικάσει τη δολοφονία του είναι το Ινστιτούτο Humboldt.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Στον δρόμο, σε συνθήκες παγετού, εντοπίστηκαν δύο 13χρονα προσφυγόπουλα

Στον δρόμο, κάτω από εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που σημειώθηκαν μετά την πρόσφατη χιονόπτωση, αναγκάστηκαν να μείνουν δύο 13χρονα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, τα οποία εντοπίστηκαν εμφανώς ταλαιπωρημένα, από την ομάδα Κοινωνικής Εργασίας στο Δρόμο (streetwork) της ΑΡΣΙΣ. 

Τα δύο αγόρια από το Πακιστάν, τα οποία είναι ξαδέρφια, όπως είπαν στα μέλη της ομάδας, ήρθαν πριν από λίγες μέρες στην Ελλάδα και δεν έχουν κανένα υποστηρικτικό δίκτυο. Στην αρχή έμειναν σε κάποιους ομοεθνείς τους αλλά όταν εντοπίστηκαν, στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού, από την κοινωνική οργάνωση, βρισκόταν σε καθεστώς αστεγίας επί τρεις μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων σημειώθηκαν συνθήκες παγετού στη Θεσσαλονίκη.

Τα παιδιά μεταφέρθηκαν σε χώρο της ΑΡΣΙΣ όπου, σύμφωνα με την ομάδα του Streetwork, «ένιωσαν κατευθείαν ανακούφιση από τη ζέστη και ζήτησαν φαγητό». Οι υπεύθυνοι τους εξήγησαν τη διαδικασία για τη μεταφορά τους σε ασφαλή δομή φιλοξενίας και στη συνέχεια έπαιξαν διάφορα παιχνίδια μέχρι να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες ενέργειες. 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Φυλακές: Γενικευμένη περιστολή δικαιωμάτων και διακριτική μεταχείριση κρατουμένων δεν συμβαδίζουν με το Κράτος Δικαίου.

Όπως έχουμε και στο πρόσφατο παρελθόν επισημάνει, η επέλαση της πανδημίας είχε ως συνέπεια την περιστολή δικαιωμάτων μέσα στα καταστήματα κράτησης. Κατάργηση αδειών και επισκεπτηρίων, αναστολή μεταγωγών, αναστολή εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, μη θέσπιση διατάξεων για την απόλυση με όρους του ευάλωτου πληθυσμού και των ηλικιωμένων κρατούμενων. Επιπλέον σωρεία δικών κρατουμένων αναβάλλονται, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η έκτιση ποινών που πιθανόν θα μετριάζονταν ή και θα ανατρέπονταν από τα δευτεροβάθμια ιδίως δικαστήρια.

Βέβαια, ήδη από τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης όπου πάντοτε ανήκε στην Ελλάδα, όπως και σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, διαφαινόταν η πρόθεση αυστηροποίησης του πλαισίου έκτισης της ποινής και η περιστολή δικαιωμάτων των κρατουμένων. Η ψήφιση του πρόσφατου νόμου περί ρυθμίσεων σωφρονιστικής νομοθεσίας επιβεβαίωσε αυτήν την τάση οπισθοδρόμησης. Όπως η ΕλΕΔΑ επισήμανε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, η αναιτιολόγητη περιστολή των δικαιωμάτων των αδειών κρατουμένων και των μεταγωγών τους σε αγροτικές φυλακές, απομακρύνει τις δυνατότητες κοινωνικής επανένταξης και οικοδομεί ένα τιμωρητισμό που απέχει από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Χιλιάδες Ρομά εγκαταλειμμένοι από την πολιτεία εν μέσω πανδημίας

Χιλιάδες Ρομά που διαβιούν σε καταυλισμούς της χώρας, εγκαταλειμμένοι από την πολιτεία ακόμη και εν μέσω πανδημίας, εξακολουθούν να ζουν υπό τραγικές συνθήκες: σε παραπήγματα, χωρίς ρεύμα, σε τραγική οικονομική κατάσταση εξαιτίας του παρατεταμένου lockdown κι ενώ η επισιτιστική κρίση εντός των καταυλισμών γίνεται όλο και πιο έντονη. 

Eξαθλίωση. Η πολιτεία όμως αδιαφορεί. Δεν προστατεύει αυτή την ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα –φωτεινή εξαίρεση κάποιοι λιγοστοί δήμοι– από την Covid-19 παρέχοντάς της έστω τα απαραίτητα μέσα προστασίας από τον ιό.

Και όμως, τα κρούσματα που έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής στους καταυλισμούς και στις κοινότητες Ρομά είναι σχετικά περιορισμένα. Γεγονός που οφείλεται στην αυτοπροστασία των ίδιων των ανθρώπων με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, αλλά και στην απομόνωσή τους από τον γενικό πληθυσμό. Αυτό φυσικά δεν αρκεί για τα ΜΜΕ, αφού μεμονωμένα περιστατικά, όπου παρατηρήθηκε έλλειψη μέτρων αυτοπροστασίας, έγιναν αφορμή για να στιγματιστούν ακόμη μία φορά οι Ρομά. Απέναντι στην προβολή αυτής της στρεβλής πραγματικότητας οι Ρομά αντιπαραβάλλουν μια πρωτοφανή κινητοποίηση: με όρους αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης προσπαθούν να βοηθήσουν τον διπλανό τους με όποιον τρόπο μπορούν, σε μια προσπάθεια να υπερκεράσουν την κρατική αδιαφορία.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΧΥΤΑΜ ΣΤΟ ΟΡΥΧΕΙΟ ΤΩΝ ΜΑΒΕ

από τη διαδικτυακή ομάδα: "αντι ΧΥΤΑΜ"

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει στην Ελλάδα μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με τη διαχείριση αποβλήτων. Αποτελεί προφανώς το νέο μεγάλο πεδίο κερδοφορίας των διαφόρων ομίλων. ΧΥΤΑ, ΧΥΤΕΑ, ΧΥΤΑΜ, καύση σκουπιδιών, ανακύκλωση κ.α.

Ο σύγχρονος πολιτισμός καταναλώνει με μανία και πνίγει τον πλανήτη με δηλητήρια και σκουπίδια. Η κυρίαρχη αντίληψη της αγοράς προσπαθεί να μετατρέψει το πρόβλημα σε νέα πηγή πλούτου. Όλα όμως τείνουν σε αδιέξοδο αν δεν αλλάξει η κουλτούρα λεηλάτησης της φύσης και αποξένωσης του ανθρώπου από τον πυρήνα της ύπαρξής του.

Ο νομός Κοζάνης, με ναυαρχίδα τη ΔΕΗ, στάθηκε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο για αρκετές δεκαετίες. Βίωσε μια δίχως σχέδιο αποβιομηχάνιση και τώρα βρίσκεται στη φάση της απολιγνιτοποίησης. Έτσι επιλέχτηκε να γίνει θέατρο των ΑΠΕ, αλλά και το νεκροταφείο της χώρας. Ένα τεράστιο λεκανοπέδιο με εργοστάσια και ορυχεία στο έλεος, πλέον, των εταιρειών.

Τα Μεταλλεία Αμιάντου Βορείου Ελλάδος (ΜΑΒΕ), λειτούργησαν για δύο δεκαετίες (1982-2000). Αναμφισβήτητα, άφησαν ισχυρό αρνητικό οικολογικό αποτύπωμα στο έδαφος, στην ατμόσφαιρα και στα νερά της λίμνης Πολυφύτου. Από το 2005, ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο αποκατάστασης, το οποίο κατάφερε να βελτιώσει θεαματικά την εικόνα των ρύπων στην ευρύτερη περιοχή. Η αποκατάσταση όμως διακόπηκε πριν το τελευταίο στάδιο, που περιλάμβανε: το γκρέμισμα του εργοστασίου, την ταφή του μαζί με την ταφή των τελευταίων ποσοτήτων αμιάντου ολόγυρα, το σκέπασμα με φυτική γη και την τελική δεντροφύτευση. Έτσι θα έκλεινε οριστικά ο κύκλος του μεταλλείου.

Αποδείχτηκε πως κάποιοι ύφαιναν άλλα σχέδια. Κι ενώ προγραμματιζόταν λειτουργία ΧΥΤΑΜ στα ορυχεία της ΔΕΗ, ξαφνικά προκρίθηκε το ορυχείο των ΜΑΒΕ. Έτσι εντάχθηκε στη μελέτη διαχείρισης στερεών αποβλήτων της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, που εγκρίθηκε αναθεωρημένη και έγινε ΚΥΑ τον Νοέμβριο του 2016. Δημιουργία ΧΥΤΑΜ για αμίαντο μόνο της Δυτικής Μακεδονίας.

Η πόρτα άνοιξε και τώρα χωράει τον αμίαντο όλης της Ελλάδας. Τα λεφτά είναι πολλά και πέφτουν κι άλλες σκοτεινές προτάσεις στο τραπέζι. Πάντα κρυφά από τους πολίτες της περιοχής . Ίσως μαζί με τον αμίαντο να θάβονται αργότερα πιο επικίνδυνα τοξικά απόβλητα. Και το εργοστάσιο που δεν έπεσε να χρησιμοποιηθεί για ανακύκλωση ύποπτων απορριμμάτων με ισχυρή ικανότητα μόλυνσης.

Σύμφωνα με έγκριτους μεταλλειολόγους του τόπου μας, το ορυχείο των ΜΑΒΕ είναι εντελώς ακατάλληλο για ΧΥΤΑΜ. Τα πετρώματα που περιέχουν αμίαντο είναι υδατοδιαπερατά από τη φύση τους και αλλοιωμένα από τις χρόνιες εκρήξεις. Το ορυχείο βρίσκεται πάνω σε πηγές και υδροφόρους ορίζοντες που επικοινωνούν με τον Αλιάκμονα και σε απόσταση αναπνοής από το σεισμικό ρήγμα που έδωσε τον σεισμό των 6,6 ρίχτερ το 1995.

Συνεπώς, η ταφή του εξαιρετικά καρκινογόνου αμιάντου σημαίνει: οριστική και ανεπίστρεπτη μόλυνση της λίμνης Πολυφύτου, απόλυτη υποβάθμιση όλης της περιοχής, οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.

25 χρόνια λειτουργίας ΧΥΤΑΜ μεταφράζονται σε συνεχή σκόνη με ίνες αμιάντου πάνω από τα κοντινότερα στο μεταλλείο χωριά. Το ψάρεμα και η βρώση ψαριών θα απαγορευτούν. Όλες οι δραστηριότητες γύρω από τη λίμνη θα απονεκρωθούν. Το πότισμα των καλλιεργειών θα γίνει προβληματικό μιας και ο αμίαντος μπορεί να εισχωρήσει στην τροφική αλυσίδα με απρόβλεπτες συνέπειες (φυτό, ζώο, άνθρωπος). Τα προϊόντα του τόπου θα στιγματιστούν ανεπανόρθωτα.

Χιλιάδες χρόνια οι οικισμοί και οι άνθρωποί τους συμβίωναν με το ποτάμι που καθόρισε τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα τους. Τις τελευταίες δεκαετίες είναι η λίμνη που διαφοροποιεί τον μεταβολισμό και τη διάδραση ανθρώπου - νερού. Πάντα όμως είναι μια σχέση βαθιά και μη ανταλλάξιμη.

Από τη λίμνη Πολυφύτου εξαρτάται η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της περιοχής. Αρδεύεται ένα μεγάλο κομμάτι από τον κάμπο της Ημαθίας. Πίνει νερό η Θεσσαλονίκη.

Ο νομός Κοζάνης πλήρωσε με ανθρώπινες ζωές και περιβαλλοντική καταστροφή το τίμημα του εξηλεκτρισμού και εκβιομηχάνισης της χώρας. Ήρθε η ώρα να βαδίσει άλλον δρόμο. Πρέπει ιδιαίτερα να σεβαστεί τη λίμνη που κατάφερε ν’ αναστηθεί. Ούτε σκέψη για άλλη μια καταστροφική παρέμβαση.

Πρέπει να προωθήσει και να διεκδικήσει: ήπιες επαγγελματικές δραστηριότητες, υδατοκαλλιέργειες, αρδευτικά έργα, φιλικά κι αρμονικά τουριστικά εγχειρήματα, έργα προστασίας και ανάδειξης του φυσικού της πλούτου και πραγματική στήριξη των κατοίκων για να παραμείνουν και να προκόψουν στα χωριά τους.

Δεν θα επιτρέψουμε τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών να ρίξουν πάνω μας την ταφόπλακα του ΧΥΤΑΜ.

Δεν θα ανεχτούμε παρασκηνιακές κινήσεις και ελεγχόμενες συμπεριφορές από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας.

Δεν θα ξεγελαστούμε από τα δωράκια και τα ταξίματα των εταιρειών.

Δεν θα θυσιάσουμε την ανυπολόγιστη αξία της φύσης για ένα μεροκάματο

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΧΥΤΑΜ

ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ

Oι Ζαπατίστας ταξιδεύουν στην Άλλη Ευρώπη. Του Raúl Romero

Μετάφραση από τα ιταλικά: Καλλιόπη Ράπτη

Το 1994, όταν η πτώση του σοσιαλισμού και το τέλος της ιστορίας επιβάλλονταν ως επίσημες παγκόσμιες αφηγήσεις και ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός προσφέρθηκε ως η μόνη οδός, το Ya Basta! (Φτάνει πια!) που ξεκίνησε από τους Μάγια –οι οποίοι οργανώθηκαν στον Ζαπατιστικό Στρατό της Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN)–, αντήχησε δυνατά στο Μεξικό, τη Λατινική Αμερική και σε μεγάλο μέρος του κόσμου.

Ο EZLN εφοδίασε μια ολόκληρη γενιά με κίνητρα και ελπίδες που σύντομα συνένωσαν την αντίσταση σε παγκόσμια κλίμακα.

Στρατευμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι και άνθρωποι από όλο τον κόσμο πήγαν στη Ζούγκλα Λακαντόνα για να “μολυνθούν” από την εξέγερση των αυτόχθονων.

Έτσι, το σύνθημα «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» έγινε το έμβλημα ενός νέου κύματος των παγκόσμιων κινητοποιήσεων. Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και υπέρ της υπεράσπισης της ανθρωπότητας έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη και έχει βρει έναν από τους κύριους προμαχώνες του στην πολιτεία Τσιάπας.

Στο Σιάτλ, τη Γένοβα, το Πόρτο Αλέγκρε και σε πολλά άλλα μέρη όπου ήταν παρόν το κίνημα του «άλλου κόσμου», αποκαλύφθηκε το έμβλημα του Ζαπατισμού.

Έκτοτε έχουν περάσει πολλά χρόνια.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Αυτό το συνεταιριστικό παντοπωλείο δίνει 15ο μισθό στους εργαζόμενους για να επιβραβεύσει τη δουλειά τους εν μέσω πανδημίας

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟΣ

 

ΕΙΧΑΜΕ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΗΓΑΓΑΝ

 

Η δυσκολότερη χρονιά των τελευταίων ετών έκλεισε. Τα μέλη και τα εργαζόμενα μέλη μας, όπως και το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αντιμετωπίσουν την κρίση της πανδημίας, όμως το αποτέλεσμα για τον συνεταιρισμό μας ήταν πλεονασματικό.

 

Ο χαρακτήρας του συνεταιρισμού μας είναι μη κερδοσκοπικός, γι’ αυτό - όπως προβλέπει το καταστατικό μας - επιστρέφουμε τα όποια πλεονάσματα σε αυτούς που τα παρήγαγαν (δηλαδή στα εργαζόμενα μέλη μας που έβαλαν την εργασία τους και στα μέλη και στην κοινωνία που έκαναν τα ψώνια τους).

 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Κεν@ εντός ή δευτερογενές τραύμα; Εργαζόμενες/οι στον χώρο του προσφυγικού

Γράφει η Τερέζα Βολακάκη

Όσα από εμάς εργαζόμαστε σε συνθήκες πιεστικές, στρεσογόνες, με έντονη ανθρώπινη επαφή και συναισθήματα πόνου, αγωνίας, φόβου και επισφάλειας αντιμετωπίζουμε συχνά ένα δίλημμα: σύνδεση με τις καταστάσεις («υποθέσεις») αυτές ή αποσύνδεση, ώστε να μην έχει ψυχικές επιπτώσεις σε εμάς; Ο λόγος για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στον κλάδο των δικαιωμάτων για πρόσφυγες/προσφύγισσες. Πρόκειται για έναν από τους πιο έντονους  ψυχοσυναισθηματικά κλάδους, όπως και όσοι ακόμη ανήκουν στον ανθρωπιστικό χώρο. Στην Ελλάδα τού σήμερα, εργαζόμενες/οι πολλαπλών ειδικοτήτων καλούμαστε να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή στήριξης και ανταπόκρισης στις βασικές ανάγκες των αιτούντων.

Ειδικά όσες εργάζονται σε δομές φιλοξενίας (ΚΥΤ) μοιάζουν μετά από λίγο καιρό ιδιαίτερα σκληροί αν όχι ανεπηρέαστοι από όσα δεινά βλέπουν, ακούν και βιώνουν μέσα στις άθλιες αυτές συνθήκες. Η είδηση πως βίασαν ένα νήπιο στο νέο «Καρά Τεπέ» είναι σοκαριστική για το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας[1]. Όσες/όσοι όμως ξέρουμε τι συνέβαινε στα ασυνόδευτα ανήλικα, που ζούσαν στη «ζούγκλα» της Λέσβου και της Σάμου,[2] απλώς ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα και νιώθουμε κενό. Είναι τρομερό να μη σε σοκάρει η βίαιη απώλεια της παιδικότητας. Είναι τρομερό να παύεις να νιώθεις θλίψη με όλα τα δεινά που συμβαίνουν. Δυστυχώς είναι κάτι παραπάνω από θλίψη.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Νίκη για τον Τζούλιαν Ασάνζ στη σημαντικότερη δίκη της γενιάς μας

Νίκη για τον Τζούλιαν Ασάνζ στη σημαντικότερη δίκη της γενιάς μας  

Δικάστηκε μόνο και μόνο επειδή είπε την αλήθεια

Απόφαση περί μη έκδοσής του στις ΗΠΑ από το βρετανικό δικαστήριο

Γράφει η Κωνσταντίνα Φιλιπποπούλου

Στην πολυαναμενόμενη δίκη στις 4.1.2020 για την απόφαση έκδοσης του Ασάνζ στις ΗΠΑ, η δικαστής αποφάσισε τη μη έκδοση και απελευθέρωσή του. Πρόκειται για μια μεγάλη νίκη για την ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα δημόσιας έκφρασης, για την ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Μετά από χρόνια ανελέητης δίωξης, με κατασκευασμένες κατηγορίες, αποδόμηση της προσωπικότητάς του και βασανισμού του, η δικαιοσύνη νίκησε. Η δίκη αποτελεί τη σπουδαιότερη της γενιάς μας. Εκτός των άλλων ήταν κρίσιμη για την έκδοση δημοσιογράφων και whistleblowers ανά τον κόσμο, για το πολιτικό άσυλο, για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η απόφαση, ωστόσο, δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζει. Η δικαστής στο σκεπτικό της, το οποίο έμοιαζε περισσότερο με κατηγορητήριο, ακολούθησε πλήρως τη γραμμή των ΗΠΑ και συμφώνησε ότι σε κάθε περίπτωση ο Ασάνζ πρέπει να εκδοθεί σύμφωνα με τον νόμο για κατασκοπεία (Espionage Act). Ο μόνος λόγος που αφέθηκε ελεύθερος είναι εξαιτίας των κακών συνθηκών των βορειοαμερικανικών φυλακών για όσους καταδικάζονται με βάση τη συγκεκριμένη κατηγορία. Υπό αυτές τις συνθήκες και εξαιτίας της πολύ κακής ψυχικής υγείας του Ασάνζ, απόρροια του χρόνιου βασανισμού και εγκλεισμού του, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αυτοκτονήσει.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.