Του Νίκου Αναστασιάδη
Μαζική αποστροφή έχει προκαλέσει η απόφαση του Συλλόγου Γονέων του 5ου δημοτικού σχολείου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης που σε ανακοίνωση του δηλώνουν ότι αρνούνται να δεχτούν τα παιδιά των προσφύγων πολέμου που διαμένουν στην περιοχή τους στο σχολείο.Μα είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόν γονείς να αρνούνται την εκπαίδευση σε παιδιά “άλλων” μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν σε άλλη χώρα;Είναι δυνατόν να έχουν ξεχάσει την ιστορία τους;
Το Ωραιόκαστρο ήταν ένας βοσκότοπος με έλη, κουνούπια και κρούσματα ελονοσίας όπου του ’22 εγκατέστησαν πρόσφυγες από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία. Τότε, οι άνθρωποι εκείνοι είχαν αντιμετωπίσει το ρατσισμό από τους “ντόπιους”. Τουρκόσπορους τους έλεγαν, ενώ τα ανέκδοτα για τους πόντιους ήταν χαρακτηριστικά της υποτίμησης με την οποία τους αντιμετώπιζαν.
Είναι δυνατόν να μην σκέφτονται το μέλλον τους;
Δεν σκέφτονται ότι η περιοχή τους θα μείνει στην ιστορία στιγματισμένη από το ρατσισμό; Ζούμε το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο! Χώρες και πολιτισμοί καταστρέφονται, άνθρωποι τρέχουν να σωθούν. Θέλουν μήπως να τους θυμούνται ως “αυτοί που όταν κάποιοι άνθρωποι είχαν ανάγκη κοιτούσαν μόνο την πάρτη τους”; Θέλουν τα παιδιά τους όταν γνωρίζουν ανθρώπους στο πανεπιστήμιο και τους ρωτάνε “από που είσαι” να ακούνε “α, το ξέρω αυτό το μέρος, εκεί που οι ρατσιστές δεν αφήναν παιδιά να γραφτούν στο σχολείο”;
Είναι δυνατόν να μην ξέρουν ιστορία;
Δεν ξέρουν ότι οι λαοί που ιστορικά απομονώθηκαν ήταν αυτοί που μπόρεσαν να αναπτυχθούν λιγότερο [1]; Ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός προχωράει μέσω της ανταλλαγής γνώσης, πληροφοριών, εθίμων, γλωσσικών ιδιωμάτων, γεύσεων, μουσικών ακουσμάτων;
Είναι δυνατόν να μην βλέπουν μπροστά τους;
Ακόμα και αυτοί που μπορεί ειλικρινώς να ανησυχούν για το επίπεδο της εκπαίδευσης των παιδιών τους, δεν βλέπουν ότι η κατάντια των σχολείων ωφείλεται στις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας όλων των τελευταίων κυβερνήσεων; Δεν άκουσαν ότι για την εξουσία του “διαίρει και βασίλευε” μεταξύ των καταπιεσμένων είναι η καλύτερη φόρμουλα για να παραμένουν στην εξουσία; Δεν καταλαβαίνουν ότι οι πρόσφυγες μπορεί να είναι σύμμαχοι μας στον αγώνα για καλύτερη εκπαίδευση;
Όταν το Ωραιόκαστρο ήταν στην Αμερική
Ακριβώς η ίδια ιστορία είχε παιχτεί και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ το 1960. Τότε, η εικονιζόμενη Ruby Bridges ήταν το πρώτο μαύρο κορίτσι που πήγε σε σχολείο λευκών. Οι αντιδράσεις από μερίδα των γονέων ήταν έντονες, και η αστυνομία αναγκάστηκε να την συνοδεύει στο σχολείο κάθε μέρα για να μην την λιντσάρουν. Στην αρχή κανένας γονέας δεν δέχτηκε να μπούνε τα παιδιά του στην ίδια τάξη με την Ruby, και έτσι έκανε μάθημα μόνη της. Την επόμενη όμως χρονιά και άλλα παιδιά αφρικανικής καταγωγής γράφτηκαν στο σχολείο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Στην πορεία των χρόνων οι αγώνες των αφροαμερικάνων και τον προοδευτικών ανθρώπων στις ΗΠΑ κατάφεραν να κερδίσουν την μάχη και τα σχολεία είναι πλέον μικτά.
Να κάνουμε το Ωραιόκαστρο ξανά ωραίο
Η εξέλιξη λοιπόν δεν σταματάει. Ο κόσμος προχωράει, έστω και αν στις μαύρες εποχές που ζούμε αυτό γίνεται αργά και βασανιστικά, και πολλές φορές με πισωγυρίσματα. Το ζήτημα είναι: θα είμαστε από αυτούς που δουλεύουν για αυτή την πρόοδο και είναι κομμάτι της εξέλιξης, ή από αυτούς που προσπαθούν αγκωμαχώντας να συντηρήσουν το σαράβαλο τούτο κόσμο για να μείνει όπως είναι;Οι αναμφίβολα πολλοί προοδευτικοί κάτοικοι του Ωραιοκάστρου [2] πρέπει να μπουν μπροστά και να παραμερίσουν τις αντιδραστικές δυνάμεις. Θα έχουν όλους εμάς στο πλευρό τους!
[1] http://www.biblionet.gr/book/126616/Diamond,_Jared/%CE%8C%CF%80%CE%BB%CE%B1,_%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BB%CE%B9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου