Σκέφτομαι να σπάσω τη σιωπή μου ...
«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των
αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή
σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να
προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την
πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω
αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως….»
Πως αλήθεια να απαντήσεις στα αλαλάζοντα κύμβαλα, στους
δήθεν πιστούς, στους οχλοβοώντες, στα μισερά ακέφαλα σώματα, στους απαίδευτους,
στους ανιστόρητους.
Πως να μιλήσεις σε μια μάνα που αποκαλεί «λαθραίο
αντικείμενο» το παιδί μιας άλλης μάνας, που είχε την τύχη να γεννήσει 5.000
χιλιόμετρα ανατολικότερα, ένα παιδί που από τύχη ζει και από τύχη βρέθηκε στην
πόρτα της.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου