Πάντα ήμουν εκεί που δεν θα έπρεπε να είμαι

της Νίνας Γεωργιάδου 

Οταν μπηκα μεσα στην κοιλια της μανας μου, την ακουσα να λεει, «δεν επρεπε τωρα, μεσα στον πολεμο, να ειναι εκει». Εμεινα ομως καμποσους μηνες στη ζεστή λιμνη της και ηταν ομορφα κι ας ακουγα απο μακρια κροτους, εκρηξεις και κλαματα. Ηξερα πως οσο κουρνιαζα στο βυθο της λιμνης της κι ανεπνεα με τον ομφαλιο αναπνευστηρα, ουτε θα κρυωνα, ουτε θα πεινουσα. Οταν της μανας μου της κοβοταν απ’ το φοβο η ανασα, δεν υπηρχε τροπος ν ανασανω κι εγω απο εκεινο το σωληνα του ομφαλου της. Μα την εσπρωχνα λιγο και παλι θυμοταν πως ημουν εκει που δεν επρεπε να ειμαι. Ρουφουσε τοτε μ’ ενα λυγμο τον αερα και μου τον εστελνε και ολα ηταν οπως πριν κι ας κουβαλουααν εκεινες οι ανασες κατι βαρυ.

Διαβάστε περισσότερα: https://www.kar.org.gr/2019/09/26/panta-imoyn-ekei-poy-den-tha-eprepe-na-eimai/?fbclid=IwAR3bxw85t_KD9_ql_T8v0Guh1XtLaMPa1EZXiaGykqsG46v09gyiIi_5Ock