Παράλληλο Σύμπαν

Της Μαρίας Ορτουλίδου

Εκεί
αγάπη μου
θα βάφεις τα χείλη σου μαύρα
τα νύχια σου πράσινα
και τα μαλλιά σου ροζ
θα χορεύεις μες τη βροχή
και κανείς δεν θα σε λέει τρελή.
Θα μπορείς να κυνηγήσεις τα όνειρα σου
όσο άπιαστα κι αν μοιάζουν.
Από τη φωλιά σου θα πετάξεις
με εφόδια
όλα εκείνα που έμαθες
από τότε που σ’έφεραν στον κόσμο.
Δεν θα φοβάσαι το άγνωστο
σου ανοίγει νέους ορίζοντες και τόπους
να εξερευνήσεις
τη ζωή μέχρι το μεδούλι να ρουφήξεις.
Εκεί
θα έχεις το δικαίωμα στο σκοτάδι
στο δάκρυ
να πέσεις και να μη σηκωθείς
γιατί έχεις ανάγκη να σταματήσεις
να κάνεις μία παύση
να μαζέψεις δυνάμεις.

Θα έχεις δικαίωμα στο ψεγάδι
γιατί το τέλειο είναι το τέλος
πουθενά δεν μπορεί να φτάσει.
Το ίσιο
στρωμένο μονοπάτι
θα είναι βαρετό
γιατί τα αγκάθια κάνουν τα ρόδα πιο όμορφα
Εκεί
θα είσαι ολοκληρωμένος όχι μισός
καταπιεσμένος
από της κοινωνίας τα μη και τα πρέπει .
Θα είσαι
ένας σοφός πειρατής
που τις θάλασσες θ’αρμενίζει.
ένας γλυκομίλητος ποιητής
που για τα στραβά του κόσμου θα βρίζει.
Το σώμα σου
που δε μοιάζει
δεν κινείται όπως το δικό μου
δεν θα είναι παράξενο
μα ένα σώμα με το οποίο θα θέλω να χορέψω
να κάνω έρωτα μαζί του.
Θα έχεις το δικαίωμα
να πιστεύεις σε ότι θέλεις
ή και να μην πιστεύεις
γιατί η ανθρωπιά πηγάζει από την ψυχή.
Το φύλο σου
δεν θα σε κάνει αδύναμο ή πιο δυνατό.
Η καταγωγή σου
δεν θα σε κάνει  
ανώτερο ή κατώτερο
μα μέρος μιας υπέροχης ανθρώπινης παλέτας.
Θα μπορώ να σου κρατάω το χέρι
και να σε φιλάω έξω στις πλατείες
όχι σε σκοτεινά σοκάκια
γύρω μας δεν θα υπάρχουν τέσσερις τοίχοι
μονάχα ο ήλιος
γιατί η αγάπη δεν γνωρίζει
χρώμα ή φύλο.
Εκεί
οι άνθρωποι
δεν θα χάνουν τα σπίτια τους
δεν θα πνίγονται κυνηγημένοι.
Δεν θα πολεμάνε μεταξύ τους
γιατί δεν θα υπάρχει τίποτα να τους χωρίζει.
Τα παιδιά θα παίζουν ελεύθερα
χαμόγελα θα σκορπάνε.
Θα υπάρχει
ελευθερία
ισότητα
αδελφότητα
δικαιοσύνη.
Δεν θα υπάρχουν σύνορα
μονάχα η Γη
το μοναδικό και το πιο όμορφο σπίτι στο σύμπαν
για τα πλάσματα που την κατοικούν.
Μα γιατί μόνο εκεί?
Γιατί να μην έρθει το εκεί εδώ?