του Δημήτρη Βεργίνη
Θα γράψουν πάρα πολλοί για τον Γιάννη Μπεχράκη σήμερα, αύριο, τις μέρες, τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Έφυγε νωρίς… Αλλά πότε, αλήθεια, ένας άνθρωπος που αγαπιέται επειδή απλά υπάρχει και δίνει έτσι credits στην ομορφιά, δεν φεύγει νωρίς; Για οικείους και μη.
Δε θα μιλήσω για την τέχνη του αν και ήταν ό,τι κοντινότερο σε αυτό που ο Σαλμάν Ρούσντι κάποτε στο “Η γη κάτω απ’ τα πόδια της” είχε περιγράψει περίπου (από μνήμης το μεταφέρω) ως “φωτογραφίζω γιατί βλέπω αυτό που οι άλλοι δε βλέπουν, λέω συνέχεια “-το είδες αυτό;” και κανείς δεν έχει δει ενώ ήδη έχω πατήσει το κλικ”. Ήταν ο άνθρωπος που στα κλικ του όριζε την “αποφασιστική στιγμή” του Καρτιέ-Μπρεσόν.
Από όσα έχει κάνει, ζήσει, φωτογραφίσει και δώσει σε όλους μας για να μην μπορούμε να πούμε ότι “δεν ξέραμε”, όπως αγαπούσε να λέει, κρατάω πάντα φυλαχτό αυτή τη φωτογραφία. Αυτήν παραπάνω.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου