Οι ΣυνΚινήσεις Ενός Ταξιδιού

Στο πλαίσιο της Δομής Ασυνόδευτων Ανηλίκων στην Αιανή συστήθηκε η Διαπολιτισμική Ομάδα Εφήβων Χοροθεραπείας, της οποίας οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν στο φιλόξενο σπίτι της ΑΡΣΙΣ Κοζάνης.

Η κίνηση επιλέχτηκε ως μέσο έκφρασης και αλληλεπίδρασης, καθώς μπορεί να γεφυρώσει το εμπόδιο της λεκτικής επικοινωνίας.

Ένα από τα βασικά κίνητρα για τη δημιουργία της ομάδας, αποτέλεσε η ανάγκη γνωριμίας των παιδιών και των ιστοριών τους.

Θέματα όπως η φιλία, το παιχνίδι, το ταξίδι και η σταθερότητα φάνηκαν να τους απασχολούν. Διακρίθηκαν ανησυχίες και θεματικές, οι οποίες είναι διαπολιτισμικά κοινές και αφορούν στην αναζήτηση ενός ασφαλούς καταφυγίου, συναισθηματικού ή και κυριολεκτικού. Οι ιστορίες τους φαίνεται να περιέχουν τραυματικές εμπειρίες, κάτι το οποίο με φυσικότητα αναδυόταν στις αφηγήσεις τους. Τα σύνορα χωρών και οι δυσκολίες κοινωνικής συμπερίληψης ήταν κάτι δεδομένο. Παρά τη δύσκολη μέχρι σήμερα πορεία τους, η επιθυμία για ένταξη σε μια νέα καθημερινότητα όπου δε θα στιγματίζονται από την πολιτισμική διαφοροποίησή τους, τους προσέδιδε μια ενήλικη ωριμότητα αποδοχής της όποιας άδικης μεταχείρισης.

Ένα βασικό συμπέρασμα που προέκυψε ενώ η ομάδα εξελισσόταν, αλλά και μετά το πέρας της είναι ότι η ηλικιακή περίοδο της εφηβείας παρουσιάζει μία οικουμενικότητα. Αυτό που συνειδητοποιούσαμε όλο και περισσότερο καθώς γνωρίζαμε τα παιδιά της Δομής μέσω της ομάδας ήταν ότι είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους που είχαν ανάγκη την παρέα με συνομηλίκους και την φιλία. Είχαν ανάγκη να ακούσουν δυνατά τη μουσική τους και να χορέψουν όλοι μαζί. Είχαν ανάγκη να παίξουν και να φωνάξουν δυνατά. Γελούσαν δυνατά, γινόντουσαν ανταγωνιστικοί μεταξύ τους (με ευγενή άμιλλα), πείσμωναν, αισθάνθηκαν αμηχανία ή ντροπή με τα κορίτσια της ομάδας, πείραζαν ο ένας τον άλλον...  Σκαμπανεβάσματα μεταξύ παιδικής και ενήλικης ζωής, δυνατά συναισθήματα και μία ανάγκη αυτοπροσδιορισμού. Βασικά στοιχεία της εφηβείας. Όχι μόνο στον τόπο μας. Ήταν έφηβοι, σε αναζήτηση ταυτότητας όπως όλοι οι έφηβοι, με πρόσθετο βάρος την πολιτισμική και, τελικά, κοινωνική διαφοροποίησή τους.

Η ομάδα είχε ως στόχο τη ζύμωση αυτών των θεματικών που προέκυψαν και, μέσω της συνεργασίας της με το Τμήμα Εφήβων της Ομάδας Ζωγραφικής του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού, την υλοποίηση εικαστικής δράσης που θα δημιουργούταν από κοινού σε δημόσιο χώρο. Τα σχέδια αυτά ανατράπηκαν, καθώς η δομή ασυνόδευτων προσφύγων πλέον δεν υφίσταται και οι έφηβοι μεταφέρθηκαν σε άλλες δομές. Κάτι το οποίο, κατά την άποψή μας, αποτελεί τροχοπέδη στην κατεύθυνση μιας διαπολιτισμικής και συμπεριληπτικής κοινωνίας.

Το προσχέδιο της εικαστικής δράσης που δημιουργήθηκε από αυτήν την ομάδα θα ολοκληρωθεί από τους εφήβους του Βελβεντού. Είναι μια εικονική αφήγηση ενός εφήβου, που θα μπορούσε να έρχεται από το Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές, και ταξιδεύει με την ανάγκη να ανοίξει ελπιδοφόρους ορίζοντες. Η δράση θα είναι ανοιχτή και θα υπάρξει ενημέρωση για την υλοποίησή της.

Συντονιστές ομάδας ήταν η Ελένη Ζάχου, χοροθεραπεύτρια και ο Μηνάς Θεοδωρακης, ψυχολόγος.