Ο υιός του ιού είναι υιός όλων μας".
Μια ομάδα ανθρώπων συνήθιζε να συναντιέται. Τώρα
επιφυλάσσεται. Μια συνάθροιση ανθρώπων είναι πάντα μια πρωτότυπη εμπειρία για
το ασυνείδητο, αλλά επιφυλάσσει και ορισμένες μορφές υποκειμενικότητας..Το ασυνείδητο στις μέρες της Καραντίνας δεν ανατροφοδοτήθηκε επαρκώς επειδή η κοινωνικότητα δεν ήταν προεπιλεγμένη.
Η υποκειμενοποίηση τότε δεν ήταν μόνο
μια διαδικασία σχηματισμού του υποκειμένου αλλά για την ακρίβεια, η
μετατροπή της σε πρώτο πρόσωπο. Από το πρώτο πρόσωπο της καραντίνας γεννήθηκε
ένα άλλο "εγώ", ο υιός του ιού που είναι υιός όλων μας. Μια συνάντηση
με τους εαυτούς μας θα είναι πάντα μια πρωτότυπη ενόρμηση και πεπρωμένο της
ενόρμησης είναι πάντα ο Άλλος που αυτή την φορά τον χάσαμε και δεν το
ξαναπλησιάσαμε γιατί τον γεννήσαμε και τον ξαναγεννήσαμε ως τον υιός του ιού
που είναι υιός των άλλων Πανδημούντες εικαστικοί καλλιτέχνες που συνδέονται με
την Σχολή καλών τεχνών της Φλώρινας επιχειρούν μια αναμέτρηση με τον
πανδημούντα εαυτό τους σε υποταγή, στην πλατεία του κέντρου της Κοζάνης .
Συγκεκριμένα στα καταστήματα που έχουν κατασκευαστεί κάτω
από τον ανισόπεδο δρόμο που εφάπτεται της πλατείας αναπτύχθηκαν εκδοχές
συνάντησης με τον έγκλειστο εαυτό μας. Εικαστικοί ζωγράφοι, φωτογράφοι και
βιντεογράφοι στα τζάμια των κουπαστών των παραθύρων των δημοτικών καταστημάτων
πρόβαλαν εικαστικές αφασίες του εγκλεισμού, προσπαθώντας να
ορθώσουν ένα ψυχικό ανάστημα με ανάγνωση ανάλογων κειμένων για τον εγκλεισμό.
Έτσι ο ιδιόμορφος ψυχικός χώρος της ομάδας σε συνάρθρωση με τον ψυχικό χώρο του
ατόμου στα προτεινόμενα έργα και με τις αναγνώσεις στην θορυβώδη πλατεία
απέτυχε να γίνει ψυχικό όργανο. Η συνήχηση ανάμεσα στα ενδοψυχικά,
διυποκειμενικά και υπερ-υποκειμενικά εικαστικά βλέμματα την πρώτη μέρα του
αντιρατσιστικού φεστιβάλ δεν εμπεριείχε, δεν μετασχημάτισε, δεν σύνδεσε την
έγκλειστη ψυχικότητα που πρότειναν οι εμπλεκόμενοι καλλιτέχνες.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου