Το 2003, το ΕΣΡ επέβαλε στο Mega πιπέρι στο στόμα-πρόστιμο, επειδή σ' ένα επεισόδιο της σειράς «Κλείσε τα μάτια» δυο άνδρες φιλήθηκαν. To 2004, το πιπέρι-πρόστιμο του ΕΣΡ το έφαγε η εκπομπή «Athens Gay and Lesbian Show», επειδή διαφήμισε γκέι μπαρ και προφυλακτικά. Το 2010, τιμωρήθηκε το Mega για την προβολή της ταινίας ''Straight Story'', η οποία αφηγείται τη ζωή ενός ετεροφυλόφιλου άνδρα, σε μια κοινωνία όπου η ετεροφυλοφιλία θεωρείται διαστροφή. Το 2009, σειρά είχε ο Σκάι για την προβολή των εκπομπών ''Pornucopia'' και ''Sex and Shopping'', γιατί μεταξύ άλλων έκαναν αναφορές στο gay πορνό. Το 2010, οι «Φώτης και Μαρία Live» φιλοξένησαν τρανσέξουαλ. Πιπέρι-πρόστιμο και σ' αυτούς εννοείται.
Και η ίδια η ελληνική τηλεόραση όμως βάζει πιπέρι στο στόμα της. Πιθανόν να θυμάστε ότι πριν περίπου 2 χρόνια η (θεός σχωρέστην) Νετ αποφάσισε να κόψει το τρυφερό ενσταντανέ ενός δούκα με τον λακέ του, στη σειρά «Ο πύργος του Ντάουντον».
Παραδόξως, κανείς ποτέ δεν έχει πρόβλημα με τις gay καρικατούρες του Λαζόπουλου. Καρικατούρες που είναι ντυμένες με «ό,τι γελοίο βρήκα το έριξα πάνω μου», που τσιρίζουν σαν να μπήκε μέσα τους το πνεύμα αστείρωτης γάτας σε οίστρο, που σπάνε ανερμάτιστα μέση και καρπό και σε κοιτάζουν με την ηλίθια αφέλεια χαζογκόμενας την ώρα που επιχειρεί να κάνει τσιχλόφουσκα.
Ίσως γιατί, σύμφωνα με την ερμηνεία του πολλά βαρύ, ηθικολόγου, σοβαροφανούς, μέσου Έλληνα, ο οποίος συναντάται παντού και φυσικά έχει θέση και μέσα σε ραδιοτηλεοπτικά συμβούλια και κανάλια, ο ομοφυλόφιλος είναι κάτι κατώτερο. Τον δεχόμαστε λοιπόν μόνο όταν αποτυπώνεται τηλεοπτικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένει διακριτός σε μια κοινωνία που επιμένει να τον δείχνει με το δάχτυλο.
Όχι στις φυσιολογικές εκφάνσεις της ζωής των ομοφυλόφιλων λοιπόν. Όχι στους κανονικούς ανθρώπους με τους φυσιολογικούς χαρακτήρες. Ναι στις φαιδρές, αντιαισθητικές απεικονίσεις τους, οι οποίες σε κάνουν να νιώθεις ανωτερότητα επειδή ανήκεις στο κοινωνικά αποδεκτό -ετεροφυλόφιλο- πρότυπο.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός τηλεοπτικός ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι τσίρκουλο για να θρέφει τα ταμπού μας.
Δια ταύτα: παραμένουμε μικροί και ομοφοβικοί Μήτσοι. Μας αξίζει το τσαντίρι μας.
Και η ίδια η ελληνική τηλεόραση όμως βάζει πιπέρι στο στόμα της. Πιθανόν να θυμάστε ότι πριν περίπου 2 χρόνια η (θεός σχωρέστην) Νετ αποφάσισε να κόψει το τρυφερό ενσταντανέ ενός δούκα με τον λακέ του, στη σειρά «Ο πύργος του Ντάουντον».
Παραδόξως, κανείς ποτέ δεν έχει πρόβλημα με τις gay καρικατούρες του Λαζόπουλου. Καρικατούρες που είναι ντυμένες με «ό,τι γελοίο βρήκα το έριξα πάνω μου», που τσιρίζουν σαν να μπήκε μέσα τους το πνεύμα αστείρωτης γάτας σε οίστρο, που σπάνε ανερμάτιστα μέση και καρπό και σε κοιτάζουν με την ηλίθια αφέλεια χαζογκόμενας την ώρα που επιχειρεί να κάνει τσιχλόφουσκα.
Ίσως γιατί, σύμφωνα με την ερμηνεία του πολλά βαρύ, ηθικολόγου, σοβαροφανούς, μέσου Έλληνα, ο οποίος συναντάται παντού και φυσικά έχει θέση και μέσα σε ραδιοτηλεοπτικά συμβούλια και κανάλια, ο ομοφυλόφιλος είναι κάτι κατώτερο. Τον δεχόμαστε λοιπόν μόνο όταν αποτυπώνεται τηλεοπτικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένει διακριτός σε μια κοινωνία που επιμένει να τον δείχνει με το δάχτυλο.
Όχι στις φυσιολογικές εκφάνσεις της ζωής των ομοφυλόφιλων λοιπόν. Όχι στους κανονικούς ανθρώπους με τους φυσιολογικούς χαρακτήρες. Ναι στις φαιδρές, αντιαισθητικές απεικονίσεις τους, οι οποίες σε κάνουν να νιώθεις ανωτερότητα επειδή ανήκεις στο κοινωνικά αποδεκτό -ετεροφυλόφιλο- πρότυπο.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός τηλεοπτικός ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι τσίρκουλο για να θρέφει τα ταμπού μας.
Δια ταύτα: παραμένουμε μικροί και ομοφοβικοί Μήτσοι. Μας αξίζει το τσαντίρι μας.
Λίλα Σταμπούλογλου
Αναδημοσίευση από http://www.protagon.gr/
Αναδημοσίευση από http://www.protagon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου